تغيير كاربري تطبيقي ميراث صنعتي، رويكردي براساس بازيافت انرژي

The Adaptive Reuse of Industrial Heritage, an Approach Based on Energy Recycle

انتقال از دوران قبل از صنعتي شدن به دوره صنعتي در اواخر قرن نوزدهم و پس از آن عصر پساصنعت در انتهاي دهه 1980ميلادي سبب شد برخي از شاخص ترين تغييرات در طراحي شهري اتفاق بيفتد. با شدت يافتن آگاهي هاي زيست محيطي، مجموعه هاي صنعتي كاربري خود را در دل شهرها از دست دادند و فضاهايي متروك بر جاي گذاشتند. از طرفي در همين دوره آثار به جاي مانده از عصر صنعت ارزشمند شمرده شده و تحت عنوان ميراث صنعتي شايسته حفاظت شد. بنابراين آنچه كه در ابتدا يك تهديد بنظر مي رسيد، اكنون فرصتي را به همراه داشت. بناهاي صنعتي به دليل ويژگيهاي خود ميتوانند فرصتي براي تغيير باشند. به كارگيري مجدد آنها در عين حفاظت از ميراث و حفظ ارزشهاي اجتماعي و فرهنگي؛ پايداري اقتصادي و زيست محيطي را به دنبال خواهد داشت. به طور ويژه تغييركاربري تطبيقي ميراث صنعتي، از منظر بهره وري و ذخيره انرژي نهادينه و نيز همسو با مفهوم پايداري مزايايي را به دنبال دارد كه هدف مقاله حاضر برجسته كردن آنها است. به اين منظور پژوهشي از نوع كيفي و توصيفي با روش مطالعه كتب، مقالات، اسناد و منشورهاي مرتبط و بر مبناي استدلال منطقي به انجام رسيده است. با توجه به نتايج به دست آمده، در گام اول مداخله بهبودبخشي براي افزايش كارآيي انرژي و در گام دوم فرآيند تغيير كاربري تطبيقي به دليل قابليت تطبيق پذيري بناهاي صنعتي منجر به استفاده مجدد از انرژي نهادينه و كاهش انتشار كربن مي شود

The transition from Pre-industrialization to industrialization in the late nineteenth century and after that post-industrial period in the late 1980s caused the most significant changes in urban design. As environmental awareness intensified, industrial complexes lost their livelihood in the inner cities and left abandoned spaces. At the same time, the remains of the industrial era were considered valuable and preserved as the “industrial heritage”. Therefore, what initially seemed to be a threat, turn into an opportunity. Industrial building features are opportunities for change. Industrial heritage reuse, while preserving the heritage and socio-cultural values will result in economic and environmental sustainability. In particular, the adaptive reuse of industrial heritage leads to advantages in terms of efficiency, embodied energy and also consistency with sustainability, which the present article seeks to highlight. For this aim, qualitative and descriptive research based on logical argumentation has been done with the method of reviewing related books, articles, documents and charters. According to the result, improvement intervention to increase the energy efficiency in the first step and then adaptive reuse due to the adaptability of industrial buildings lead to the reuse of the embodied energy and reducing the carbon emissions