اﺻﻮل ﺗﺠﻬﯿﺰ در اﻧﻄﺒﺎقﭘﺬيﺮي و اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺠﺪد ﻣﯿﺮاث ﻣﻌﻤﺎري ﺻﻨﻌﺘﯽ

Principles of Retooling for the Adaptive Reuse of the Industrial Architectural Heritage

ميراث معماري صنعتي محصول تعامل فرهنگ و صنعت مي باشد كه امروزه بواسطه هويت و ارزشهاي منحصر به فرد ميراث صنعتي و همزمان با خروج صنعت از شهرها به نقاطي بلا استفاده و نيازمند انطباق پذيري و استفاده مجدد تبديل شده اند. ساختمانهاي صنعتي در كنار شباهت هاي خود با ساير اشكال ميراث معماري، داراي مولفه هاي منحصر به فرد نظير مقياسهاي خاص، حجم زياد مصالح و زمختي فضاسازي هستند كه هر يك به نوعي نيروهايي را در مسير شناخت و طراحي به پروژه تجهيز وارد مي آورند و در نقش محدوديت و فرصتهايي جديد براي طراحان ظاهر مي شوند. امروزه استفاده مجدد در قالب مداخلات تجهيز داراي قاعده و نظام قاعده مند نيست و از سوي ديگر از آن به مثابه يكي از مهمترين ضرورتهاي توسعه و بازسازي در مناطق صنعتي شهري ياد شده است. از اينرو، تدوين و جمع بندي نظريه هاي گوناگون پيرامون موضوع بايستي در قالب چهارچوبي مدون و بر پايه حفظ حس مكان و امكان خوانش شخصيت بصري اصيل ساختمان صورت پذيرد كه خود نيازمند بازخواني و شناسايي نظريه ها و اسناد معتبر ارائه شده تا به امروز مي باشد تا به ايجاد انطباق بين شرايط جديد و ساختمان اصيل در ارتباط با محيط خود بيانجامد و در واقع در عين حفاظت موجب بروز مولفه زمان و خلاقيت به موازات حصول شرايط پايدار گردد. تجهيز كردن ساختمانهاي ميراثي داراي مولفه هايي مشخص است كه بايد به صورت يكپارچه و جامع در سه سطح معماري، زيرساختي و سازهاي پيش از شروع مداخلات مورد تحليل قرار گيرد و بدون تخريب يا تأثير نامطلوب بر اصالت محيط و معماري به انجام رسد. همه اين موارد از مهمترين الزامات پيش از مداخله به شمار مي آيند و در پژوهش حاضر سعي بر ايجاد رابطه اي منطقي و همه جانبه نگر در جهت ايجاد شرايطي جديد براي بروز رساني عملكردي مناطق داراي هويت ليكن فرسوده صنعتي شده است. پژوهش حاضر از نوع كيفي و با بهره گيري از راهبرد استدلال منطقي به تدوين چهارچوب مفهومي براي شناخت مولفه هاي تاثي رگذار در فرآيند تجهيز به روز ميراث معماري صنعتي مي انجامد. مولفه هايي كه همزمان متأثر از مقوله انطباق پذيري مجدد در ساختمانهاي تاريخي نيز مي باشند.

The industrial architectural heritage is the result of the interaction of culture and industry that nowadays due to the unique identity and values of industrial heritage and with the industries outflow from urban areas have turned into unused areas requiring adaptive reuse. Besides, their similarity to other forms of architectural heritage, industrial buildings have unique components such as special scales, the great mass of materials and indelicacy of space, each of them brings some forces in recognition and designing the project and appearing as new limitations and opportunities for designers. Nowadays, the reuse through retooling interventions is not systematic and is regarded as one of the most important necessities for development and reconstruction in urban industrial areas. Therefore, drawing up and synthesis of various theories on the subject shall be done within a developed framework based on maintenance of the sense of place and the possibility of reviewing the authentic visual character of the building which requires reviewing and identification of valid theories and documents presented so far to create adaptation of new conditions and the authentic building in relation with its environment. Indeed, in addition to conservation, it leads to emergence of time and creativity in parallel with the achievement of sustainable conditions. Retooling the heritage buildings include certain components that should be analyzed in an integrated and comprehensive ways at three levels of architecture, infrastructure and structure before beginning of interventions and without undesirable effect on the authenticity of environment and architecture. All these items are the main pre-intervention necessities and in the present research it is tried to make logical and comprehensive relation to create new conditions for functional updating of the areas with industrial, although depreciated, identity. The present research is qualitative, which using the strategy of logical reasoning for the developing of conceptual framework leads to recognition of effective components in the retooling process of industrial architectural heritage; components that are simultaneously influenced by adaptive reuse strategy in historical buildings.