بررسي رابطه شبكه‌هاي اجتماعي فردي با سلامت اجتماعي جوانان

‌سلامت اجتماعي به‌عنوان يكي از مولفه‌هاي كليدي سلامت، نقش مهمي در تضمين پويايي و كارآمدي هر جامعه ايفا كرده، و يكي از محورهاي ارزيابي سلامتي جوامع مختلف محسوب مي‌گردد؛ لذا هدف تمامي جوامع اين است كه شرايطي را فراهم نمايند تا سلامت اعضايشان را حفظ نموده و ارتقاء بخشند. جواني زماني مناسب براي شكل‌دهي هويت (احساس و مفهومي از خود) است كه تاريخچه گذشته فرد و توانمندي‌هاي مورد نياز براي سلامت اجتماعي در بزرگسالي را درهم مي‌آميزد. هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه شبكه‌هاي اجتماعي فردي با سلامت اجتماعي جوانان مي‌باشد. روش بررسي در اين پژوهش، تلفيقي از روش كتابخانه‌اي و پيمايشي است كه جوانان 29-18 سال شهر تهران به‌عنوان جامعه آماري آن در نظر گرفته شده‌اند. حجم نمونه 383 نفر هستند كه از طريق نمونه‌گيري طبقه‌اي، اطلاعات پاسخگويان با استفاده از پرسشنامه سلامت اجتماعي و پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوري و از طريق نرم‌افزار Spss داده‌ها تحليل شده‌اند. سلامت اجتماعي جوانان به‌صورت توزيع تقريباً نرمال و در حد متوسط به‌دست آمده است. بين شبكه‌هاي اجتماعي، منابع حمايت اجتماعي شبكه‌ها، ارتباط شبكه‌اي جوانان با ميزان سلامت اجتماعي آنان ارتباط معنادار آماري به اثبات رسيد و در تحليل رگرسيوني متغيرهاي وارد شده در مدل توانسته‌اند در حدود 27درصد تغييرات واريانس متغير سلامت اجتماعي جوانان را تبيين كنند كه قوي‌ترين پيش بيني‌كننده، متغير ارتباط شبكه‌اي بوده است. سلامت اجتماعي جوانان به‌عنوان سازه‌اي اجتماعي از كميت و كيفيت حضور و فعاليت در شبكه‌هاي اجتماعي تأثير مي‌پذيرد.