نقش خودكارآمدي و هراس اجتماعي در پيش‌بيني وابستگي به اينترنت در دانش‌آموزان

اختلال اعتياد اينترنتي جلب توجه فزاينده اي در رسانه هاي عمومي و در ميان پژوهشگران داشته، به عنوان مقوله اي از اعتياد رفتاري مفهوم سازي شده و معيارهاي تشخيصي مختلفي براي آن پيشنهاد گرديده است. هرچند، توافقي درباره درستي تشخيص اختلال اعتياد اينترنتي وجود ندارد، اولين نگراني درباره همبودي هاي آن است. هدف عمده پژوهش حاضر بررسي ارتباط ميان وابستگي به اينترنت، هراس اجتماعي و خودكارآمدي در ميان دانش آموزان بود. بدين منظور، نمونه اي به روش خوشه اي و به تعداد 100 نفر از دانش آموزان انتخاب شد. تمامي شركت كنندگان به سوال هاي سه پرسشنامه اعتياد به اينترنت يانگ، پرسشنامه هراس اجتماعي و خودكارآمدي عمومي شرر پاسخ دادند. پس از جمع آوري داده ها نتايج با استفاده از روش هاي آماري همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه ميان وابستگي به اينترنت و هراس اجتماعي (0.791=r و 0.01 P) و همچنين ميان هراس اجتماعي و خودكارآمدي (0.752 =r و 0.01 P) رابطه معناداري وجود دارد. بعلاوه، نتايج رگرسيون گام به گام مشخص كرد كه خودكارآمدي و هراس اجتماعي مي توانند در مجموعه 66 درصد از واريانس وابستگي به اينترنت را پيش بيني كنند. با توجه به نتايج پژوهش حاضر بر لزوم توجه به حضور همزمان هر دو اختلال مذكور در يك فرد و تقويت خودكارآمدي دانش آموزان تأكيد مي شود.