تاثير درمان شناختي رفتاري بر شادكامي و بلوغ هيجاني نوجوانان پسر

اين پژوهش با هدف بررسي تاثير درمان شناختي رفتاري بر بهبود شادكامي و بلوغ هيجاني نوجوانان پسر انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر پايه نهم شهر پاكدشت در سال تحصيلي 95-1394 بود. اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون بود كه 50 دانش آموز نوجوان (هر گروه 25 نفر) با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه جايگزين شدند. گروه آزمايش 10 جلسه 70 دقيقه اي با روش درمان شناختي رفتاري آموزش ديد و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. هر دو گروه پرسشنامه شادكامي آكسفورد (آرگايل و لو، 1990) و پرسشنامه بلوغ هيجاني (سينگ و بهارگاوا، 1990) را به عنوان پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. داده ها به كمك نرم افزار SPSS-19 با روش هاي آزمون چند متغيري و تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه ميان گروه هاي آزمايش و كنترل تفاوت معناداي وجود داشت (P 0.01). به عبارت ديگر درمان شناختي رفتاري به طور معناداري باعث بهبود شادكامي و بلوغ هيجاني نوجوانان پسر شده بود. بنابراين پيشنهاد مي شود مشاوران و درمانگران براي بهبود شادكامي و بلوغ هيجاني نوجوانان پسر از درمان شناختي رفتاري استفاده كنند.