اثربخشي آموزش مهارتهاي زندگي (همدلي، حل مسأله، كنترل هيجان) بر شادكامي مادران داراي كودكان اتيستيك

اُتيسم، يكي از اختلالات فراگير رشد است كه به عنوان وخيم ترين و در عين حال ناشناخته ترين اختلال دوران كودكي، مطرح مي شود. شرايط و نيازهاي خاص كودكان اُتيستيك، نه تنها كودك بلكه خانواده را نيز تحت تأثير قرار مي دهد كه مادران سهم اصلي در مواجه با آن را بر عهده دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي آموزش مهارتهاي زندگي (همدلي، حل مسأله، كنترل هيجان) بر شادكامي مادران داراي كودكان اتيستيك شهرستان سنندج انجام شد. روش تحقيق نيمه آزمايشي و طرح تحقيق از نوع پيش آزمون -پس آزمون با گروه كنترل بود. 24 نفر از مادران داراي كودك اتيستيك شهرستان سنندج در نيمه دوم سال94 به شيوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. به گروه آزمايش 8 جلسه مهارت هاي زندگي (همدلي، حل مسأله، كنترل هيجان) آموزش داده شد. ابزار سنجش، پرسشنامه شادكامي آكسفورد بود. داده ها از طريق آزمون تحليل كوواريانس تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه آموزش مهارت هاي زندگي به مادران داراي كودك اتستيك در افزايش شادكامي آنها مؤثر بوده است. و از نتايج پژوهش مي توان چنين نتيجه گيري نمود كه آموزش مهارت هاي همدلي، حل مسأله، كنترل هيجان مي تواند مادران كودكان اتيستيك را در حل مشكلات كودكانشان ياري دهد.