اثر بخشي آموزش فنون وارونه سازي عادت در كاهش شدت و فراواني تيك هاي حركتي

اختلالات تيك از جمله مهم ترين اختلالات دوران كودكي هستند كه مي توانند بر زندگي آينده افراد تاثير بگذارند. پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي آموزش فنون وارونه سازي عادت در كاهش شدت و فراواني تيك هاي حركتي صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر طرح آزمايشي تك موردي با خط پايه است. نمونه اين پژوهش را 2 پسر مقطع ابتدايي مبتلا به تيك حركتي تشكيل دادند كه به روش هدفمند انتخاب شدند. اين افراد پس از اجراي خط پايه وارد طرح درمان شدند و آموزش فنون وارونه سازي عادت را به صورت انفرادي در طي 8 جلسه و به مدت 1 ماه دريافت كردند. ابزار استفاده شده مقياس شدت كلي تيك يل(YGTSS، 1989) مي باشد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه آموزش فنون وارونه سازي عادت باعث كاهش شدت و فراواني تيك هاي حركتي مي شود. پيگيري 1 ماهه بعد از اتمام درمان حاكي از ماندگاري اين نتايج بود. اين درمان يكي ازموثرترين درمانها براي اختلالات تيك محسوب مي شود.