ادراك بين فردي؛ رويكردي در جهت تحليل روابط اجتماعي

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ادراك بين فردي در تحليل روابط اجتماعي است. روش مورد استفاده در اين پژوهش، توصيفي از نوع مروريتحليلي است. در سال هاي اخير توجه به روابط اجتماعي به طور گسترده اي افزايش پيدا كرده است به طوري كه موفقيت فرد را در گرو موفقيت او در روابطش با ديگران مي دانند. ادراك بين فردي به عنوان يكي از متغيرهاي روان شناسي اجتماعي براي بهبود روابط اجتماعي مورد توجه قرار گرفت. اعتقادات مردم در مورد ديگران آن ها را به سوي پيش بيني رفتار افراد ديگر هدايت مي كند. ادراك بين فردي نحوه تفسير فرد از رويدادها را نشان مي دهد؛ كه اين تفسير از عوامل متنوعي نشأت مي گيرد ازجمله: نگرش فرد، ادراك كارآمدي اش، شخصيت او و نيازها و خواسته هايش؛ بنابراين افراد بسته به تفاوت در اين زمينه ها، ادراكات متنوعي دارند، به طوري كه افراد ممكن است از يك چيز واحد ادراكات مختلف و از چند چيز مختلف ادراكات واحدي داشته باشند كه همه در روابطشان مؤثر است؛ بنابراين با استفاده از ادراك بين فردي مثبت مي توان در روابط اجتماعي كارآمد بود و درنتيجه سطح كارايي فرد را افزايش داد.