تحليلي بر نقش فرهنگ در آسيب شناسي رواني

بررسي ادبيات پژوهشي موجود در زمينه آسيب شناسي رواني نشان مي دهد كه اختلال رواني محصول عوامل چند گانه است. مقاله حاضر، از بين عوامل متعدد دخيل در آسيب شناسي رواني، به عامل فرهنگ پرداخته است. شيوه ها و باورهاي فرهنگي مي توانند بر سبك مقابله فرد با پريشاني روانشناختي اثر گذاشته و گاهي به او در مواجهه با بيماري رواني كمك كنند. از سوي ديگر همين عوامل فرهنگي مي توانند منبع پريشاني، تعارض و زمينه ساز بروز اختلال رواني در فرد باشند. نفوذ عوامل فرهنگي در آسيب شناسي رواني به اندازه اي است كه حتي ابراز علائم روانشناختي و مراجعه فرد براي درمان نيز تحت تأثير زمينه فرهنگي است. به علاوه، تأثيرات فرهنگي مي توانند چالش هاي فراواني را بر متخصصان سلامت روان تحميل كنند. وظيفه روانشناسان ارزيابي، فرمول بندي، تشخيص و مداخله مؤثر در زمينه اختلالات رواني است. براي آنكه مداخلات مؤثر واقع شوند بايد از نظر فرهنگي مناسب، پذيرفته شده و همچنين اخلاقي باشند. براي طراحي يك مداخله مؤثر و متناسب با بافت فرهنگي، متخصصان بايد در ارزيابي و درمان اختلالات رواني زمينه فرهنگي مراجع را در نظر بگيرند. در اين مقاله سعي شده تا نقش فرهنگ در سبب شناسي اختلالات رواني، ابراز علائم و مراجعه فرد براي درمان تشريح گردد. همچين ملاحظات فرهنگي در زمينه سنجش و درمان اختلالات رواني نيز مورد بررسي قرار گرفته اند.