تأثير قابليت هاي يادگيري سازماني بر كارآفريني سازماني در وزارت ورزش و جوانان ايران

هدف از اين پژوهش پيش بيني ارتباط بين قابليت هاي يادگيري سازماني با كارآفريني سازماني در وزارت ورزش و جوانان ايران بود. روش شناسي: روش تحقيق از نوع توصيفي- همبستگي است و جامعه آماري آن را كليه كارشناسان اين وزارتخانه در سال 1393 تشكيل دادند. با توجه به اينكه تعداد جامعه برابر با 302 نفر بود بر اساس جدول مورگان 169 نفر، به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند(169n= ). ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسش نامه استاندارد قابليت هاي يادگيري سازماني (گومز، 2005) و كارآفريني سازماني (براون، 2001) بود كه ضريب پايايي آنها با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ به ترتيب (0/87=α) و (0/92=α) به دست آمد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون كالموگروف- اسميرنف براي تعيين نرمال بودن داده ها و براي تعيين ارتباط از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد (0/05≥p). يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين قابليت يادگيري سازماني و كارآفريني سازماني ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد (0/788r=). در ميان مؤلفه‌هاي قابليت يادگيري سازماني، تعهد مديريت (0/46r=)، ديد سيستمي (0/35r=)، انتقال و يكپارچه سازي (0/22r=) ارتباط مثبت و معناداري نشان دادند. اما بين مؤلفه فضاي باز و آزمايش گري ارتباط معناداري مشاهده نشد(0/05≥p). همچنين قابليت يادگيري سازماني 60 درصد از واريانس كارآفريني سازماني را تبيين كرد. نتيجه گيري: با عنايت به يافته هاي پژوهش پيشنهاد مي شود، مسئولان و سياست گذاران وزارت ورزش و جوان توجه خاصي به عامل يادگيري كاركنان و ارائه شيوه هاي نو و خلاق براي اصلاح ساختار و عملكرد سازمان در جهت نيل به يك سازمان كارآفرين داشته باشند.