پيش بيني سبك‌هاي دلبستگي بزرگسالي از طريق تجارب سوءرفتار در كودكي

يكي از مهمترين عوامل محيطي در شكل‌گيري دلبستگي، تجربه‌هاي دوران كودكي به ويژه تجربه سوء رفتار كودكي است. اين مطالعه با هدف تعيين نقش تجربه‌هاي سوء رفتار دوره كودكي در شكل دهي ابعاد دلبستگي در بزرگسالي انجام شد. اين پژوهش توصيفي - تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش همه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اروميه در سال 1394 بودند. در مجموع 385 دانشجو با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. همه آنان پرسشنامه خودگزارشي كودك آزاري (محمدخاني و همكاران، 2003) و پرسشنامه سبك هاي دلبستگي (وان آودن هاون و همكاران، 2003) را تكميل كردند. داده‌ها با روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيري تحليل شدند. يافته ها نشان دادند، بين سوء رفتار جسمي، عاطفي، جنسي و غفلت با دلبستگي ايمن رابطه منفي و معنادار وجود دارد. بين سوء رفتار عاطفي با دلبستگي اشتغال خاطر و هراسان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بين سوء رفتار جسمي و جنسي با دلبستگي اجتنابي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. سوء رفتار غفلت با دلبستگي هاي ناايمن (اشتغال خاطر، هراسان و اجتنابي) ارتباط معني داري ندارد. همچنين تجربه‌هاي سوء رفتار كودكي به طور معناداري توانستند 15 درصد از تغييرات دلبستگي ايمن، 8.6 درصد از تغييرات دلبستگي اشتغال خاطر، 1.6 درصد از تغييرات دلبستگي هراسان و 5.5 درصد از تغييرات دلبستگي اجتنابي را پيش‌بيني كنند ( P≤0.01). با توجه به نتايج اين پژوهش مشاوران و درمانگران بايد به اين متغيرها توجه كرده و بر اساس آنها برنامه‌هاي مناسبي براي ايجاد دلبستگي ايمن و جلوگيري از شكل‌گيري ابعاد دلبستگي ناايمن طراحي كنند.