اثربخشي آموزش روش حل تعارض ميلر بر دلزدگي زناشويي و شادكامي زوجين

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي روش حل تعارض ميلر بر شادكامي و دلزدگي زوجين داراي مشكلات زناشويي بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش افراد مراجعه كننده به مركز مشاوره فرهنگسراي قم بود كه با استفاده از نمونه گيري در دسترس 20 زوج به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 زوج) و كنترل (10 زوج) جايگزين شدند. پروتكل آموزشي ميلر، براي گروه آزمايش در 7 جلسه به مدت 7 هفته اجرا شد و گروه كنترل در اين مدت هيج درمان روان شناختي دريافت نكردند. براي جمع آوري داده ها از مقياس دلزدگي پاينز و پرسشنامه شادكامي آرجيل و لو استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس انجام پذيرفت. يافته ها نشان داد كه آموزش حل تعارض به روش ميلر باعث افزايش شادكامي زوجين (P 0.01) و كاهش دلزدگي آنان (P 0.01) شد. با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان گفت كه به كارگيري برنامه آموزش حل تعارض ميلر در افزايش شادكامي و كاهش دلزدگي زوحين تاثير دارد.