رابطه سبك‌هاي دلبستگي با تمايزيافتگي خود، انعطاف‌پذيري شناختي و صميميت زناشويي در دانشجويان

سبك هاي دلبستگي مي توانند تبيين گر بسياري از ويژگي هاي روان شناختي از جمله؛ تمايز يافتگي خود، انعطاف پذيري شناختي و صميميت زناشويي افراد باشد كه لزوم توجه به اين متغير را نمايان مي سازد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه سبك هاي دلبستگي با تمايز يافتگي خود، انعطاف پذيري شناختي و صميميت زناشويي در دانشجويان زن متأهل دانشگاه آزاد بود. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمامي دانشجويان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد رشت در سال بودند. نمونه اي به حجم 300 نفر به صورت در دسترس انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه هاي سبك هاي دلبستگي بزرگسال هازن و شاور (1987)، تمايز يافتگي خود اسكورن و فريدلندر (1998)، انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010) و صميميت زناشويي والكر، اسكونرسكي و تامپسون (2003) جمع آوري شدند. داده هاي به دست آمده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد كه بين تمايزيافتگي خود و انعطاف پذيري شناختي با سبك دلبستگي ايمن رابطه مثبت و با سبك هاي دلبستگي نا ايمن اجتنابي و اضطرابيدوسوگرا، همبستگي منفي معنادار وجود دارد (P 0/05). همچنين بين صميميت زناشويي با سبك دلبستگي ايمن رابطه مثبت و با سبك دلبستگي ناايمن اضطرابيدوسوگرا رابطه منفي و معنادار وجود دارد (P 0/01). با توجه به نتايج به دست آمده و اهميت سبك هاي دلبستگي در صميميت زناشويي زوجين، پيشنهاد مي شود در رابطه با شكل گيري سبك هاي دلبستگي در سنين گوناگون توجه بيشتري صورت گيرد تا در آينده زوجين مشكلات كمتري را تجربه كنند.