اثربخشي گروه درماني مبتني بر كاهش استرس بر اساس ذهن آگاهي بر كيفيت زندگي و دلزدگي زناشويي مردان وابسته به مواد مخدر

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني بر كاهش استرس بر اساس ذهن آگاهي بر كيفيت زندگي و دلزدگي زناشويي مردان وابسته به مواد مخدر انجام شد. طرح پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه مردان وابسته به مواد مخدر بودند كه در شش ماهه دوم سال 1397 براي درمان به يكي از مراكز ترك اعتياد شهر رشت مراجعه كرده بودند. 30 نفر از مردان معتاد به روش نمونه گيري هدفمند (ملاك هاي ورود و خروج) انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش 15 نفر و گروه كنترل 15 نفر گمارده شدند. درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر روي گروه آزمايش به‌صورت گروهي، هفته‌اي يك بار در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي انجام شد؛ گروه كنترل به مدت دوماه در ليست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني و دلزدگي زناشويي پاينز (1996) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه‌هاي آزمايش و گروه كنترل در متغيرهاي كيفيت زندگي و دلزدگي زناشويي، تفاوت معناداري وجود دارد. در مجموع مي توان گفت كه، درمان مبتني بر كاهش استرس بر اساس ذهن آگاهي بر بهبود كيفيت زندگي و كاهش دلزدگي زناشويي مردان وابسته به مواد مخدر تأثير دارد.