پديد آورندگان :
عبداللهي، حميد سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مؤسسه تحقيقات علوم باغباني - پژوهشكده ميوه هاي معتدله و سردسيري، كرج، ايران , عليپور، مهدي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي، تهران , محمدي گرمارودي، مصطفي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مؤسسه تحقيقات علوم باغباني - پژوهشكده ميوه هاي معتدله و سردسيري، كرج، ايران
كليدواژه :
به , آزمون حسي , رقم به اصفهان , تازه‌خوري , گسي
چكيده فارسي :
به دلايل متعدد نظير سفتي بافت و گسي نسبتاً زياد بافت، ميوه ارقام تجاري درخت به خصوصاً رقم به اصفهان كمتر به صورت تازه‌خوري مصرف مي‌شود، گرچه ژنوتيپ‌هاي متعددي نيز كه اخيراً شناسائي و جمع‌آوري شده‌اند داراي خاصيت تازه‌خوري مي‌باشند. در اين پژوهش، ويژگي‌هاي ارگانولپتيك ميوه 30 رقم و ژنوتيپ به بومي جمع‌آوري شده از مناطق مختلف ايران و رابطه آنها با صفات فيزيكوشيميائي ميوه مطالعه شد. ويژگي‌هاي ارگانولپتيك شامل عطر ميوه، آبداري و سفتي بافت حسي، ميزان گسي، طعم ميوه و خصوصيات فيزيكوشيميائي شامل سفتي بافت فيزيكي، pH، TSS و TA در عصاره ميوه بود. براي صفات فيزيكوشيميائي ميوه، ميانگين سفتي بافت 12/6 كيلوگرم بر سانتي‌مترمربع، TSS برابر 16/2 درجه بريكس و TA برابر 9/8 اكي‌والان گرم بر ميلي‌گرم اسيد قابل‌تيتر مشاهده شد. ژنوتيپ‌هاي به با منشاء منطقه كاشان، بويژه ژنوتيپ KVD4، با ميانگين سفتي بافت 15/3 كيلوگرم بر سانتي‌مترمربع داراي سفت‌ترين بافت ميوه بودند، درحالي كه ژنوتيپ‌هاي به گيلان ميوه‌هاي نرم داشتند. ميزان TSS ژنوتيپ‌ها بين 14 تا 19 درجه بريكس متغير بود، ولي ژنوتيپ‌هاي منطقه گيلان دارايTSS پائين بودند. دو ژنوتيپ PH2 و SVS2 بالاترين ميزان TSS را داشتند كه يكي از دلائل طعم مطلوب دو ژنوتيپ فوق در ارزيابي‌هاي ارگانولپتيك بود. ارزيابي‌هاي ارگانولپتيك بيانگر وجود بالاترين ارزش اين صفات در ژنوتيپ‌هاي دشت اصفهان بود. بالاترين ميزان بازارپسندي در ژنوتيپ حساس به آتشك KM1 و NB4 و بعد از آنها در رقم اصفهان ديده شد. پائين‌ترين ارزش حسي صفت مزه ميوه در ژنوتيپ‌هاي به استان گيلان و به‌ويژه ژنوتيپ AS2 مشاهده شد. سفتي بافت ميوه در ارزيابي حسي و فيزيكي در اغلب ژنوتيپ‌ها منطبق بودند. ارزيابي همبستگي صفات نشان داد كه امتياز دريافتي توسط هر رقم با كليه ويژگي‌هاي ارگانولپتيك، بجز ميزان گسي، همبستگي مثبت و معني‌دار داشت. در يك جمع‌بندي، ژنوتيپ‌هاي به استان اصفهان به عنوان اصلي‌ترين ذخاير ژنتيكي گونه به براي گزينش و اصلاح ارقام جديد، از نظر عادت باردهي و خصوصيات مطلوب درخت بر اساس نتايج تحقيقات قبلي اين تحقيق از نظر كيفيت ميوه قابل استفاده مي‌باشند.
چكيده لاتين :
Due to several reasons such as firmness and high astringency, the fruits of quince are rarely used as table fruit, however, there are genotypes that produce fruits for table fruits. Considering this issue, in current research, the organoleptic properties and their relationship with physicochemical attributes of fruits of quince genotypes collected from different regions of Iran were evaluated in Karaj, Iran. The organoleptic properties included aroma, juiciness, sensory firmness, astringency and taste of pulp, while physical fruit firmness, pH, TSS, TA were also evaluated as physicochemical attributes. Means of physicochemical attributes were: physical fruit firmness with 12.6 kg/cm2, TSS with 16.2 °Brix and TA equivalent to 9.8 mEq/mg titratable acids. Fruits of quince genotypes originated from Kashan region, especially KVD4, with physical fruit firmness as high as 15.3 kg/cm2 had the firmest fruit texture. On the contrary, the fruit of genotypes originated from Guilan region, in general, had the softest fruits texture. TSS in all genotypes ranged from 14-19 °Brix, but similarly the fruits of Guilan region had the lowest TSS levels. PH2 and SVS2 genotypes had the highest TSS that could be the main reason that they gained highest sensory values in the organoleptic tests. The organoleptic tests demonstrated that sensory values were highest in the fruits of genotypes originated from Isfahan plain; in this case the highest sensory values were evaluated in fire blight susceptible genotype, KM1, followed by NB4 and Isfahan cultivar. The lowest sensory values were scored in Guilan genotypes, and AS2 genotype demonstrated the lowest scores. Fruit firmness by sensory evaluation were significantly correlated with physical firmness. Correlation analysis also showed that the total score of fruit in organoleptic tests were significantly and positively correlated with all of the organoleptic properties, except fruit astringency. It is concluded that the quince genotypes originated from Isfahan province are the most important genetic resources for selection and breeding of new quince cultivars, both for growth and bearing habit purposes as reported in the previous works as well as for fruit quality based on the results reported in this research.
