رويكرد نوسلفي و از بين بردن ظرفيت تمدني فقه سياسي اهل سنت

فاقد عنوان لاتين

نظام سياسي و قوانين ادارۀ جامعه يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي هر تمدن مي‌باشد. در تمدن نوين اسلامي هم فقه سياسي به‌عنوان بخش شريعت‌شناسي سياست در اسلام به همراه فلسفه، عرفان و كلام و علوم تجربي سياسي جوامع اسلامي اركان شكل‌دهنده به اين بخش از تمدن مي‌باشند. در تمدن اسلامي فقه سياسي اهل سنت به خاطر نوعي نگاه پسيني به مشروعيت و سايه‌نشيني قدرت و آزاد گذاشتن عقل تدبيري، عملاً نقش خود را در طراحي نظام قدرت كم‌رنگ كرده، و در مقابل عامل مهمي در استقرار، ثبات و ادارة نظام خلافت و حكومت‌هاي وابسته به آن بوده است. اما مسئله مهم در بحث تمدن نوين اسلامي، بحث طراحي نظام سياسي مطلوب آن بوده، كه متأسفانه هنوز در فضاي سنتي اهل سنت، ارادة جدي براي طراحي چنين ساختاري وجود ندارد. اما در مقابل، جريان نوسلفي با تغيير رويكرد فقه سياسي اهل سنت از حالت پسيني بودن، به پيشيني بودن و تأكيد بر بازطراحي نظام خلافت به‌نوعي نظام فقه سياسي اهل سنت را وارد اين عرصه كرده‌اند. زيرا به اعتقاد آنان فقه سياسي گذشته اهل سنت، به خاطر مشكلاتي فاقد توانايي لازم براي حل چنين مسئله‌اي بوده و نيازمند اصلاح مي‌باشد. اما متأسفانه اصلاحات آنان به‌جاي حل مشكل، عملاً سبب مضاعف شدن مشكلات فقه سياسي اهل سنت شده است. علي‌الخصوص اصلاحات! عجيب گروه‌هاي تكفيري، نقش تخريبي بسيار خطرناكي براي جوامع اسلامي ايجاد كرده است. ازاين‌رو شناخت ظرفيت‌هاي تمدني فقه سياسي اهل سنت از سويي و از آن مهم‌تر شناخت اصلاحات نوسلفي در اين نظام فقهي، تأثير بسياري بر نحوة تعامل با اهل سنت در طراحي تمدن نوين اسلامي خواهد داشت.

فاقد چكيده لاتين