ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﻣﯿﺎن وﯾﮋﮔﯽ ھﺎي ھﻨﺮﻣﻨﺪان ﺣﺎﺿﺮ در ﺣﺮاج ﺗﮭﺮان ﺑﺎ ﻗﯿﻤﺖ آﺛﺎر اﯾﺸﺎن در اﯾﻦ روﯾﺪاد (در ﺧﻼل ﺳﺎل ھﺎي1391 ﺗﺎ1397)

مقدمه و هدف پژوهش: اقتصاد هنر به عنوان زير مجموعه‌اي از اقتصاد فرهنگ از حوزه‌هاي نوظهورِ مرتبط با فرهنگ است. حراج تهران از مهم‌ترين و اثرگذارترين رويدادهاي مرتبط با اقتصاد هنر در ايران است. در اين پژوهش تلاش شده تا رابطه ميان برخي عوامل فرازيبائي شناسانه بر قيمت فروش آثار در اين رويداد با استفاده از نظريات آرتور دانتو و جورج ديكي تبيين گردد. روش پژوهش: به لحاظ نوع و هدف پژوهش، توصيفي – اكتشافي، از نظر نحوه گردآوري داده‌ها اسنادي و از نظر نوع داده كمي است. جامعه آماري شامل هشتصد و سي هفت اثر فروخته شده در نه دوره حراج تهران از دويست و هفتاد و هفت هنرمند است كه با گردآوري و دسته‌‌بندي داده‌ها از سايت حراج تهران و استفاده از نظريات دانتو و ديكي به عنوان مبناي نظري، تحليل داده‌ها و آزمون فرضيات در دو سطح توصيفي و استنباطي پژوهش با نرم‌افزار SPSS21 بررسي شدند. يافته‌ها: ناهمگن بودن داده‌هاي مربوط به آثار فروش و چولگي شديد به سمت راست نشان داد كه بخش اعظم عوايد حراج تهران نصيب تعداد كمي از هنرمندان حاضر مي‌شود. هم‌چنين ناهمخواني قيمت فروش آثار با نرخ تخمين بيانگر آن بود كه عوامل فرازيبائي شناسانه در قيمت فروش آثار تأثير دارد. از سوي ديگر متغيرهاي مربوط به خصوصيات هنرمند (سن، در قيد حيات بودن يا نبودن)، مِدياي اثر و تعداد ادوار حضور در حراج تهران ارتباط معناداري با قيمت آثار داشتند. نتيجه‌گيري: حراج تهران در بازاري انحصاري و با استفاده از بخش كوچكي از هنرمندان بر نرخ آثار در بازارِ هنر ايران تأثيرگذار است. اين رويداد از يك سو به افزايش مبادلات در اقتصاد هنر ايران كمك نموده و از سوي ديگر باعث افزايش انحصار در اين بازار شده است. براساس يافته‌هاي پژوهش بخش دولتي براي كمك به حفظ تعادلِ بازارِ آثار هنري بهتر است روي بخش‌هايي از بازارِ هنر تمركز كند كه اكثريت هنرمندان امكان دسترسي به آنرا ندارند. هم‌چنين هنرمندان حاضر در اين رويداد با تمركز روي استمرار حضور در رويداد مي‌توانند به بهبود قيمت آثارشان اميدوار بوده و سرمايه‌گذاران آثار هنري بهتر است روي هنرمنداني سرمايه‌گذاري كنند كه سن بالاتري دارند، مدياي آثار آنها ماندگارتر است و استمرار بيشتري در ارائه اثر به حراج تهران دارند.

this article has no abstract