تبيين مفهوم هوش معنوي و تاثير آن بر اخلاق حرفه اي كاركنان دانشگاه سيستان و بلوچستان

هدف از پژوهش حاضر، تبيين مفهوم هوش معنوي و تاثير آن بر اخلاق حرفه اي كاركنان دانشگاه سيستان و بلوچستان پرداخته است. روش مورد استفاده در اين پژوهش، از نوع توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعة آماري پژوهش را كليه كاركنان دانشگاه سيستان و بلوچستان، به تعداد 550 نفر تشكيل مي دهند كه با استفاده از فرمول كوكران، 225 نفر از آن ها به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري مورد استفاده در اين پژوهش 2 پرسش نامه هوش معنوي كينگ كه شامل چهار مؤلفه بخشش، شكيبايي، تجربيات معنوي و خودآگاهي متعالي مي باشد و پرسش نامه استاندارد اخلاق حرفه اي هيوود و همكاران، آرميتو و همكاران و عباسي مي باشد. جهت بررسي ميزان تاثير نيز از روش مدل سازي معادلات ساختاري و نرم افزار SPSS جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهد كه تأثير شاخص‌هاي خودآگاهي متعالي، بخشش و شكيبايي بر اخلاق حرفه اي كاركنان دانشگاه سيستان و بلوچستان مورد تاييد است و تنها مؤلفه تجربيات معنوي بر اخلاق حرفه اي كاركنان تاثير معناداري ندارد. لذا مي توان ادعا كرد كه سازمان ها از طريق اهميت دادن به تقويت هوش معنوي كاركنان خود و ايجاد واحدهايي جهت تنظيم منشور اخلاق حرفه اي در سازمان و اجراي آن، مي توانند شاهد موفقيت هاي روزافزوني براي سازمان خود باشند.

this article has no abstract