اقتصاد سياسي تحقيق و توسعه در پشتيباني از رقابت‌پذيري نوين كشورها و عوامل موثر بهينه‌سازي و ركود اقتصادي

Political economy of R&D to support the modern competitiveness of nations and determinants of economic optimization and inertia

در پژوهش حاضر به تحليل ارتباط بين هزينه هاي تحقيق و توسعه به منزلۀ سهمي از توليد ناخالص داخلي و بهره وري نيروي كار در كشورهاي پيشرو از حيث جغرافياي اقتصادي مي پردازيم. شواهد تجربي نشان مي دهد كه در بازۀ زماني مورد مطالعه، بين هزينه هاي تحقيق و توسعۀ بخش دولتي و خصوصي ارتباطي مثبت و قوي وجود دارد. علاوه براين، هر گاه هزينه هاي تحقيق و توسعۀ بخش كسب وكار از هزينه هاي تحقيق و توسعۀ دولتي بيشتر شود، با ثابت ماندن بقيۀ عوامل، بهره وري نيروي كار به سمت افزايش ميل مي كند (بهينه سازي اقتصادي). به طور كلي اثر اصطكاك (ركود) در افزايش بهره وري نيروي كار عموماً در كشورهايي مشاهده مي شود كه شدت تحقيق و توسعه عمدتاً وابسته به هزينه كرد بخش دولتي در آن است. در نتايج تحقيق حاضر دلايل مفيدي براي پشتيباني اقتصاد سياسي عقلايي تحقيق و توسعه، به قصد بهبود رقابت پذيري كشورها در بازارهاي به شدت متغير و ناپايدار، عرضه شده است.

The study here analyzes the association between R&D expenditure (as % of GDP) and labor productivity across leading geo-economic players. Empirical evidence seems to show, during the period of analysis, a strong positive association between public and private R&D expenditure. In addition, when R&D spending of business enterprise sector exceeds R&D spending of government sector, the labor productivity tends to growth (economic optimization), ceteris paribus. In general, effects of friction (inertia) on labor productivity growth are displayed by countries whose R&D intensity is driven mainly by R&D expenditure of government sector. Results provide fruitful implications that can support a rational political economy of R&D in order to foster the competitiveness of countries in fast-changing and turbulent markets.