تبيين مباني آموزشِ معماريِ طبيعت‌گرا در معماري و شهرسازي بر اساس مدلهاي آموزشِ پژوهش‌محور

Explanation of the principles of architecture of nature architecture in architecture and urbanism based on research models

امروزه اموزش در فرآيند يادگيري نقشي بي بديل يافته است كه تغييرات در نظام هاي آموزشي سراسر دنيا گواهي بر اين امر است. اين امر در شرايط امروز به تغيير رويه در مدلها و روشهاي آموزش خاصه در ارتباط با ساختار پژوهش و جايگاه ان معطوف شده و نياز به دگدگوني ديدگاه هاي رايج و دستيابي به الگوهاي اموزش پژوهش محور در معماري و شهرسازي را رقم زده است. لذا در اين مقاله ضمن اشاره به مفهوم آموزش، به مقولات وابسته و پيوسته با مقوله تاريخچه آموزش بطور عام و آموزش معماري بطور اخص پرداخته شده و سپس در رويكردي تحليلي، به الگوها و مدل هاي آموزش پژوهش محور در شهرسازي و معماري پرداخته مي شود. در انتها نيز به ارائه برخي راهكارهاي آموزشي در قالب سياستها و برنامه هاي عملي در اين زمينه اقدام مي شود كه بر اساس مطالعات و بررسي الگوها و روشهاي آموزش معماري و با تعميم دهي آنها به حوزه آموزشي معماري، برخي از رويكردهاي پيشنهادي آموزش عبارتند از: «محيط طراحي و آموزش آفرينشگَري در معماري»؛ «فرآيند طراحي و آموزش آفرينشگَري در معماري»؛ «فرآيند ذهني و آفرينشگَري در معماري»؛ «ويژگيهاي فردي و آفرينشگَري در معماري» و همچنين بر اساس مطالعات و بررسي الگوها و روشهاي آموزش معماري و با تعميم دهي آنها به حوزه آموزشي معماري طبيعت گرا، برخي از شيوه هاي پيشنهادي آموزش عبارتند از: «آموزش مبتني بر پويايي»؛ «آموزش مبتني بر خلاقيت»؛ «آموزش مبتني بر اقتضايات»؛ «آموزش مبتني بر تجربه پذيري»؛ «آموزش مبتني بر خودشكوفايي»؛ «آموزش مبتني بر خوداعتمادي»؛ «آموزش مبتني بر فرصت سازي»؛ و «آموزش مبتني بر تجربه باليني».

امروزه اموزش در فرآيند يادگيري نقشي بي بديل يافته است كه تغييرات در نظام هاي آموزشي سراسر دنيا گواهي بر اين امر است. اين امر در شرايط امروز به تغيير رويه در مدلها و روشهاي آموزش خاصه در ارتباط با ساختار پژوهش و جايگاه ان معطوف شده و نياز به دگدگوني ديدگاه هاي رايج و دستيابي به الگوهاي اموزش پژوهش محور در معماري و شهرسازي را رقم زده است. لذا در اين مقاله ضمن اشاره به مفهوم آموزش، به مقولات وابسته و پيوسته با مقوله تاريخچه آموزش بطور عام و آموزش معماري بطور اخص پرداخته شده و سپس در رويكردي تحليلي، به الگوها و مدل هاي آموزش پژوهش محور در شهرسازي و معماري پرداخته مي شود. در انتها نيز به ارائه برخي راهكارهاي آموزشي در قالب سياستها و برنامه هاي عملي در اين زمينه اقدام مي شود كه بر اساس مطالعات و بررسي الگوها و روشهاي آموزش معماري و با تعميم دهي آنها به حوزه آموزشي معماري، برخي از رويكردهاي پيشنهادي آموزش عبارتند از: «محيط طراحي و آموزش آفرينشگَري در معماري»؛ «فرآيند طراحي و آموزش آفرينشگَري در معماري»؛ «فرآيند ذهني و آفرينشگَري در معماري»؛ «ويژگيهاي فردي و آفرينشگَري در معماري» و همچنين بر اساس مطالعات و بررسي الگوها و روشهاي آموزش معماري و با تعميم دهي آنها به حوزه آموزشي معماري طبيعت گرا، برخي از شيوه هاي پيشنهادي آموزش عبارتند از: «آموزش مبتني بر پويايي»؛ «آموزش مبتني بر خلاقيت»؛ «آموزش مبتني بر اقتضايات»؛ «آموزش مبتني بر تجربه پذيري»؛ «آموزش مبتني بر خودشكوفايي»؛ «آموزش مبتني بر خوداعتمادي»؛ «آموزش مبتني بر فرصت سازي»؛ و «آموزش مبتني بر تجربه باليني».