بررسي رابطه بين سلامت روان و احساس حقارت با اضطراب اجتماعي در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان مياندوآب

هدف اين مقاله بررسي رابطه بين سلامت روان و احساس حقارت با اضطراب اجتماعي در دانش‌آموزان دختر بوده است. براي اين منظور ابزار جمع آوري اطلاعات، شامل پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ (1988) با 28 سوال، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (1965) با 30 سوال و پرسشنامه اضطراب اجتماعي ليبويتس (1987) با 24 سوال است. پايايي پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه سلامت عمومي، عزت نفس و اضطراب اجتماعي به ترتيب 93/0، 84/0 و 82/0 محاسبه شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر1580 نفر از دانش‌آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه در سال تحصيلي 1394-1395 بود كه تعداد 320 نفر از آنها به روش خوشه‌اي چند مرحله‌اي با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. روش تحقيق اين پژوهش از نوع توصيفي و همبستگي است كه رابطه بين متغير‌ها را از طريق ضريب همبستگي تعيين كرده است. تجزيه و تحليل داده‌ها، با روش آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه انجام شد و نتايج حاصل از آزمون فرضيه ها، نشان دهنده تاييد تمام فرضيه‌ها مي‌باشد. به منظور بررسي رابطه بين سلامت روان با احساس حقارت و اضطراب اجتماعي از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد كه ضريب همبستگي سلامت روان با اضطراب اجتماعي (292/0)، ضريب همبستگي سلامت روان با احساس حقارت (17/0) در سطح معني داري (01/0) معني دار مي‌باشد. در مجموع نتايج حاكي از اين است كه متغيرهاي سلامت روان و احساس حقارت به ميزان 56 درصد اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان را تبيين مي‌كنند و 44 درصد از واريانس اضطراب اجتماعي توسط متغيرهايي خارج از موضوع اين پژوهش قابل تبيين مي‌باشد.