شناسايي و اولويت بندي موانع و تبيين الگوي ساختاري -تفسيري توسعه گردشگري ورزشي ايران

Designing the Interpretive Structural Model of obstacles to the Development of Sport Tourism in Iran

لزوم توجه به افزايش درآمدزايي در كشور و اهميت و جايگاه گردشگري ورزشي در اين زمينه، توجه به اين مهم را بيش‌از‌پيش ضرورت مي‌بخشد. هدف پژوهش حاضر، شناسايي و اولويت‌بندي موانع و آشنايي با الگوي ساختاري‌ـ‌تفسيري موانع فراروي توسعۀ گردشگري ورزشي ايران است. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ كه با رويكرد آميخته (كيفي و كمي) انجام شده است، در بخش كيفي از نوع اكتشافي و در بخش كمي به‌صورت پيمايشي است. جامعه آماري كيفي، كه دربردارندۀ 15 نفر از خبرگان گردشگري، گردشگري ورزشي، و مديريت ورزشي بوده‌ است، براساس نمونه‌گيري هدفمند، و جامعۀ آماري در سطح كمي كه 379 نفر از مربيان و داوران، دست‌اندركاران و مديران ارشد برگزاري مسابقات، بازيكنان، و تماشاچيان را دربر مي‌گيرد، به‌صورت تصادفي گزينش شده‌اند. در اين پژوهش، با مرور اسناد و مدارك و مصاحبه با خبرگان، موانع گردشگري ورزشي ايران، شناسايي و براساس پرسش‌نامه محقق‌ساخته رتبه‌بندي شد و سپس، روابط بين موانع با استفاده از روش الگوسازي ساختاري‌ـ‌تفسيري، تعيين شد. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، 8 مانع به‌عنوان‌ مهم‌ترين موانع، شناسايي شدند. پس از تعيين اين موانع هشت‌گانه، ميزان اثرپذيري و اثرگذاري آن‌ها با استفاده از روش تحليل ميك‌‌ـ‌مك بررسي شد كه براساس نتايج به‌دست‌آمده، موانع دولتي و قانوني با قدرت نفوذ 8، بالاترين تأثير را بر موانع ديگر عدم توسعه گردشگري ورزشي داشته‌اند. نتايج اين پژوهش به سياست‌گذاران كمك مي‌كند تا خط‌مشي‌ها و راهبردهاي هوشمندانه‌تري اتخاذ كنند.

Paying more attention to the promotion of income generation rate in the country and the importance and status of sport tourism in this regard is now more necessary than ever. This study aims at identifying and prioritizing the barriers to the development of sport tourism in Iran and finding a structural-interpretive model for theses barriers. The study is an applied research in terms of purpose and is a combined one in terms of approach that is the statistical population of the study was both qualitative and quantitative. The qualitative population (N=15) consisted of experts in tourism, sport tourism, and sport management and the statistical population at the quantitative level included coaches and referees, competition officials and organizers, senior tournament managers, players, and spectators who were selected randomly from a stratified sample of 379 people. First, a comprehensive review of research literature and some interviews with experts in the filed were carefully carried out and then the barriers to sport tourism in Iran were determined on the basis of the structural- interpretive modeling method. Data collecting tools were interviews and two questionnaires. According to the results, 8 barriers were identified as the most important ones. Governmental and legal barriers as well as infrastructural weaknesses were identified as the most important barriers to the development of Iranian sport tourism. Then on the basis of the structural-interpretive model, the relationships between these barriers were identified and analyzed, and by means of Mic-Mac analysis the effects of the barriers were determined. It was proved that the government and legal barriers have the influence of 8 that is the highest level of impact on other barriers of the development of sport tourism. The results of the current study can help the policy makers make better and smarter decisions in order to find the best ways to develop this industry.