بررسي رابطه هوش استراتژيك مديران عملياتي با اثربخشي تيم هاي خودگردان شركت فولاد مباركه

An analysis of the relationship between strategic intelligence of operational managers and effectiveness of self-managed teams in Mobarakeh Steel Company

هوش استراتژيك به عنوان يك عامل تعيين كننده در تصميم گيري موفق، نيازمند توصيف تهديدها، خطرات و فرصت ها به شكلي مفيد مي باشد، به نحوي كه از طريق آن بتوان برنامه ها و خط مشي هاي سازمان را توسعه بخشيد. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي رابطه هوش استراتژيك مديران عملياتي با اثربخشي تيم هاي خودگردان شركت فولاد مباركه مي باشد. لذا در اين پژوهش يك مدل مفهومي كه تركيبي از اجزاي هوش استراتژيك و شاخص هاي اثربخشي تيم هاي خودگردان بود، ارايه گرديد. جامعه آماري پژوهش شامل مديران عملياتي به تعداد 450 نفر مشخص گرديد. سپس پرسشنامه اي طراحي و براي تاييد روايي براي چندتن از اساتيد صاحبنظر در اين حوزه ارسال گشت و پس از انجام اصلاحات لازم، پرسشنامه ها تهيه و در بين نمونه آماري توزيع گرديد كه از آن ميان 108 پرسشنامه برگشت داده شد كه پس از حذف پرسشنامه هاي مخدوش، داده هاي 102 پرسشنامه توسط نرم افزار پي.ال.اس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج اين پژوهش حاكي از تاييد فرضيه اصلي مي باشد و بيانگر اين مطلب است كه هوش استراتژيك به ميزان 65 درصد از تغييرات اثربخشي تيم هاي خودگردان را تبيين مي كند. از بين فرضيه هاي فرعي، فرضيه هاي تاثير هوش تجاري مديران عملياتي بر اثربخشي تيم هاي خودگردان و تاثير مديريت دانش بر اثربخشي تيم هاي خودگردان تاييد گرديدند و بيانگر اين مطلب است كه هوش تجاري به ميزان 37 درصد و مديريت دانش به ميزان 23 درصد از تغييرات اثربخشي تيم هاي خودگردان را تبيين مي كند اما فرضيه ي تاثير هوش رقابتي مديران عملياتي بر اثربخشي تيم هاي خودگردان تاييد نگرديد.

Strategic intelligence as a determining factor in the decision making need to describe the threats, risks and opportunities in a useful way, through which we can develop programs and policies of the organization. The main objective of this study is to analysis the relationship between strategic intelligence of operational managers and effectiveness of self-managed teams in Mobarakeh Steel Company. In this study, a conceptual model that combines strategic intelligence components and indicators of the effectiveness of self-managed teams were presented. The study sample was consisted of operations managers as number 450, and on the basis of Cochran, statistical sample size was calculated about 207. After that, a questionnaire was designed and sent to a number of teachers for verify the validity and after revisions, 350 questionnaires were distributed among the sample. 108 questionnaires were returned and after removal of flawed questionnaires, data of 102 questionnaires were analyzed by software PLS. The results of this study shows the original hypothesis was confirmed and it was represented that the strategic intelligence accounts for as much as 65% of the effectiveness of self-managed-teams changes. Among the sub-hypotheses the impact of business intelligence of operation managers on teams’ effectiveness and the impact of knowledge management on teams’ effectiveness were confirmed and it was suggested that business intelligence and knowledge management account for as much as 37% and 23% of the effectiveness of self-managed-teams changes. The impact of competitive intelligence of operation managers on teams’ effectiveness was not confirmed.