مشاركت سياسي ايدئولوژيكي زنان در نيل به توسعه سياسي در تاريخ معاصر ايران

Women's Political Ideological Participation in political development in Iranian Contemporary History

با بررسي تحولات سياسي و اجتماعي در ايران، نمي­توان حيطه گسترده اي از مشاركت سياسي براي زنان مشخص كرد. به اين معنا سوال اصلي پژوهش حاضر اين خواهد بود كه موانع مشاركت زنان كدام است؟ در پاسخ بايد گفت مشاركت سياسي زنان در جريان توسعه سياسي متاثر از ساختار اجتماعي، سياسي و اقتصادي است. ساختار اجتماعي، سياسي و اقتصادي داراي ساختي مذكر هست؛ به همين دليل، مشاركت زنان را به صورت ايدئولوژيكي بازتوليد مي­ كند و زنان را به صورت متغيرهاي وابسته و كنش پذير شناسايي مي­ كند. هدف آن است، از طريق چارچوب نظري ماركسيسم ساختارگرا نشان داده شود، نقش زن به صورت رفتاري كه اثر مي­ گذارد و يا قصد تاثيرگذاري بر نتايج حكومتي را دارد، اشتباه است. اين پژوهش در سه دوره زماني، قاجار، پهلوي و جمهوري اسلامي تا دوره هشتم مجلس شوراي اسلامي، به بررسي و نقد مشاركت سياسي زنان در فرآيند توسعه مي­ پردازد.

By examining the political and social developments in Iran, it is impossible to determine the broad scope of political participation for women. In this sense, the main question of this study would be to know what are the obstacles to the participation of women? In response, it must be said that women’s political participation in political development is affected by the social, political and economic structure. The social, political and economic structure is a male structure; For this reason, it ideologically reproduces the participation of women and identifies women as dependent and passive variables. In fact, through the approach of Structuralist Marxism, we want to show that “the role of women as a behavior which influences or intends to influence the results of government” is wrong. This study examines and critiques the political participation of women in the development process in three periods: Qajar, Pahlavi and Republic Islamic of Iran.