خوانش جرم شناسانه آثار سعدي در حوزه كجروي كودك و نوجوان

سعدي شاعر و نويسنده قرن هفتم كه از پرورش يافتگان نامي فرهنگ اصيل ايراني واسلامي است اگرچه به عنوان جامعه‌شناس و جرم‌شناس شناخته نمي‌شود؛ اما درآثار شبه ماننديك جرم‌شناس وجامعه‌شناس، نسبت به كجروي و بزهكاري بي‏تفاوت نبوده و در خلال گفتارهايش مطالبي مطرح كرده كه با نظريات مطرح جرم شناسي سازگاري و تطابق قابل توجه‏اي  دارد. در اين نوشتار ضمن اينكه بر ارتباط عميق جرم‌شناسي با ادبيات پي مي‌بريم ردب پاي بسياري از نظريات مطرح در جرم‌شناسي را در خصوص بزهكاري اطفال و نوجوانان در آثار سعدي خواهيم يافت. سعدي در آثارش به خوبي به تأثير وراثت و محيط بر شكل‌گيري رفتار انحرافي اشاره كرده و به راهكارهاي قابل توجه‌اي چون سياست تشويق و تنبيه، تعليم وتربيت و.... در راستاي پيشگيري از كجروي اشاره مي‌كند. همچنين خواهيم ديد تعارض موجود در آثار سعدي؛ انتخابي كاملا آگاهانه بوده كه از جامع نگري وي نشات گرفته است و ميتوان گفت نظريات وي با جرمشناسي پست مدرنيسم كه تصويري واقع گرايانه وچند بعدي ازعلل جرم ارائه مي‏دهد تشابه بسياري دارد.