عنوان مقاله :
تحليل قابليت زيست پذيري در مناطق كلانشهر اهواز
عنوان به زبان ديگر :
Analysing the capacity of livability in metropolitan areas of Ahvaz
پديد آورندگان :
ساسان پور، فرزانه دانشگاه خوارزمي تهران - گروه جغرافيا وبرنامه ريزي شهري , موحد، علي دانشگاه خوارزمي تهران - گروه جغرافيا وبرنامه ريزي شهري , لطيفي، اميد دانشگاه خوارزمي تهران
كليدواژه :
توسعه پايدار شهري , زيست پذيري , شهراهواز
چكيده فارسي :
شهرنشيني به عنوان دومين انقلاب در فرهنگ انسان، باعث دگرگوني در روابط متقابل انسانهاومحيط شده است. در دهههاي اخير به موازات نظريه هاي توسعه پايدار و توسعه پايدار شهري ايده ارتقاي كيفيت زندگي كه خود موجبات زيستپذير بودن شهرها را سبب ميشود جاي خود را در ادبيات برنامهريزي شهري باز كرده است و به همين دليل قابليت برخورداري از خصوصيات زيست پذيري براي شهرها و به ويژه كلانشهرها ضرورت يافته است. هدف اين پژوهش بررسي قابليت زيست پذيري مناطق كلانشهر اهواز در راستاي توسعه پايدار است. روش تحقيق، توصيفي تحليلي با هدف كاربردي مي باشد. داده هاي موردنياز براي تحليل از نوع كمي و كيفي مي باشند.كه با استفاده از مدل تاپسيس به تحليل آن ها پرداخته شده است. داده ها با بهره گيري از نرم افزار spss، arcgis، و مدل topsis مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند. جامعه آماري شامل مناطق و شهروندان كلانشهر اهواز مي باشند. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه درميان مناطق كلانشهر اهواز منطقه 2 با امتياز0.74 به نسبت سايرمناطق در وضعيت برخوردارتري درقرار دارد ومنطقه 7 با امتياز0.25دربدترين وضعيت زيست زيست پذيري قرار دارد. ودر ميان ابعاد بكار رفته درپژوهش حاظر بعد زيست محيطي با امتياز0.63بيشترين تاثير را دروضعيت زيست پذيري كلانشهر اهواز داراست. كه با اين روند كنوني به سمت توسعه پايدار پيش نخواهد رفت.
چكيده لاتين :
Urbanization as the second revolution in human culturehas transformed the mutual relations between man and its environment. In recent decades, along with theories of sustainable development and sustainable urban development ideas leading to improved quality of life has opened its place in urban planning literature and therefore the livability for cities especially in metropolitan regions has become necessary. The aim of this study was to evaluate the livability of Ahvaz metropolitan areas in line with sustainable development. The research method is based on descriptive approaches. Different techniques including TOPSIS and also SPSS, ARCGIS are applied to analysis the given data. The results show that among metropolitan areas in Ahvaz zone 2 with a score of 0.74 compared to the other zones is in a better condition and zone 7 with a score of 0.25 in the worst ecological situation. Among the different aspects, the environmental dimension with a score of 0.63 Ahvaz has the greatest impact on metropolitan livability status.
عنوان نشريه :
مطالعات ساختار و كاركرد شهري