رابطه علي تعارض والد-فرزند، اضطراب، احساس تنهايي و كنترل شخصي به عنوان پيشايندهاي گرايش به مصرف مواد مخدر در نوجوانان

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه علي تعارض والدفرزند، اضطراب، احساس تنهايي و كنترل شخصي به عنوان پيشايندهاي گرايش به مصرف مواد مخدر در نوجوانان بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري را نوجوانان دختر معتاد شهر آبادان تشكيل مي‌دادند كه به روش نمونه گيري داوطلبانه 200 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي گردآوري داده ها شامل مقياس هاي گرايش به مواد مخدر (موسوي، دوست قرين و روشن فكر دزفولي، 1378)، تعارض نوجوان با والدين نسخه كوتاه (پرينتز، 1979)، مقياس خودگزارشي اضطراب (زانگ، 1971)، مقياس تجديد نظر شده ي احساس تنهايي (راسل، پپلائو، و فرگوسن، 1978) و مقياس كنترل شخصي (برنبرگ، 1987) بودند. يافته‌ها: نتايج تحليل مسير نشان داد تعارض والد فرزند، اضطراب و احساس تنهايي بر گرايش به مصرف مواد مخدر اثر مثبت دارند (0/05 p). مسير كنترل شخصي به گرايش به مصرف مواد مخدر معنادار نبود (0/05 p). نتيجه گيري: با توجه به نقش تعارض والد فرزند، اضطراب و احساس تنهايي بر گرايش به مواد مخدر مي‌توان با كاهش تعارض والد فرزند، اضطراب و احساس تنهايي راه‌حل‌هايي جهت كنترل گرايش به مواد ارائه نمود.