اثربخشي روان درماني مثبت گرا با تأكيد بر آموزه هاي ديني بر بهبود سازگاري روانشناختي دانش آموزان داراي افكار خودكشي

ورود به دوران نوجواني به عنوان يكي از بحراني ترين دوره هاي رشد، عوامل استرس زاي مختلفي را به همراه دارد. عدم سازگاري با اين شرايط مي تواند زمينه ساز شكل گيري آسيب هايي چون افكار خودكشي باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشي روان درماني مثبت گرا با تأكيد بر آموزه هاي ديني بر بهبود سازگاري روانشناختي دانش آموزان داراي افكار خودكشي مقطع متوسطه دوره دوم شهر خلخال بود. اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي و با طرح پيش آزمون- پس آزمون با يك گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري كليه دانش آموزان مدارس دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر خلخال در سال تحصيلي 99-1398 بودند كه از بين آنها 30 نفر براي دو گروه آزمايش و كنترل به روش نمونه گيري چندمرحله اي انتخاب شد. از مقياس افكار خودكشي بك (BSSI) و سياهه سازگاري بل (1961) (BAL ) براي گردآوري اطلاعات استفاده شد. داده ها از طريق تحليل كواريانس تك متغيره تحليل شد. نتايج نشان داد روان درماني مثبت گرا با تأكيد بر آموزه هاي ديني بر بهبود سازگاري روانشناختي اثر مثبت دارد (01/0>P). در مجموع مي توان گفت كه روان درماني مثبت گراي مبتني بر آموزه هاي ديني با پيشينه نظري و پژوهشي قوي، راهبردي مناسب در بهبود سازگاري روانشناختي دانش آموزان داراي افكار خودكشي است و مي توان از آن به عنوان يك شيوه مداخله اي مؤثر در درمان اين نوع از اختلالات رواني استفاده كرد

this article has no abstract