راهكارهاي ارتقاي ابعاد اخلاقي در نظام ارزيابي عملكرد كاركنان

زمينه: ازجمله عواملي كه منجر به بهره‌وري ضعيف سازمان مي‌شود نبود نظام ارزيابي عملكرد مطلوب كاركنان است. تبعيض و بي‌عدالتي در سازمان به‌خصوص در امر ارزيابي عملكرد كاركنان بيشتر نمود پيدا مي‌كند كه بي‌انگيزگي و ناسازگاري كاركنان را به همراه خواهد داشت. در اين مقاله نسبت به خطاهاي عمدي و غيرعمدي نظام ارزيابي عملكرد كاركنان كه اخلاق را زير سوال مي‌برد شناخت حاصل مي‌ شود و هدف اصلي دستيابي به راهكارهاي مناسب براي مقابله با آنها مي‌باشد. روش: پژوهش حاضر كاربردي توصيفي است و به روش كيفي و كمي انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش خبرگان حوزه ارزيابي عملكرد كاركنان از 5 سازمان دولتي هستند كه 12 نمونه به روش هدفمند (گلوله برفي) از بين ايشان انتخاب شده است و ابزار و روش گردآوري داده‌هاي پژوهش مصاحبه و پرسش‌نامه است. به‌منظور تجزيه و تحليل آماري از تكنيك دلفي فازي استفاده شده است. يافته‌ها: بعد از مصاحبه با خبرگان و استخراج اوليه راهكارهاي ارتقاي ابعاد اخلاقي در نظام ارزيابي عملكرد كاركنان، تكنيك دلفي فازي اجرا شد كه از بين 23 راهكار اوليه استحصال شده 12 راهكار ارتقاي ابعاد اخلاقي در نظام ارزيابي عملكرد كاركنان (از نظر خبرگان) نهايي شد. از اين بين مباحثي مانند مشاركت تمام كاركنان در طراحي نظام ارزيابي عملكرد، آموزش و رشد دانش ارزيابان و مكانيزم‌هاي برخورد با عملكرد ضعيف كاركنان بيشترين امتياز را كسب كردند. نتيجه‌گيري: ابعاد اخلاقي در نظام ارزيابي عملكرد كاركنان بايد براساس ذينفعان آن نظام بررسي شود تا بدين‌وسيله راهكارهايي براي ارتقاي ابعاد اخلاقي شناسايي و اجرا شود.