رابطه رهبري اخلاقي با عملكرد انطباقي: نقش ميانجيگرانه انگيزش دروني

زمينه: عملكرد انطباقي به‌عنوان جديدترين سازه در حوزه عملكرد و به‌عنوان نتيجه تغييرات سريع در دنياي كار مورد توجه ويژه‌اي قرار گرفته است. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه رهبري اخلاقي با عملكرد انطباقي با در نظر گرفتن نقش واسطه‌اي انگيزش دروني انجام گرديد. روش: ﻧﻮع ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و جامعه آماري شامل كليه كاركنان يك سازمان بزرگ وابسته به شهرداري تهران به تعداد832 نفر بودند كه از ميان آنها 270 نفر به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب گرديدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي رهبري اخلاقي، عملكرد انطباقي و انگيزش دروني بود و داده‌ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون و الگوي معادلات ساختاري تحليل شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه رهبري اخلاقي با انگيزش دروني و عملكرد انطباقي و انگيزش دروني با عملكرد انطباقي داراي همبستگي مثبت و معنادار (P 0/01) مي‌باشد. علاوه‌براين، نتايج تحليل معادلات ساختاري نشان داد كه طي يك سلسله روابط زنجيره‌اي بين رهبري اخلاقي با انگيزش دروني (P 0/01، 0.19 =‌ β) و انگيزش دروني با عملكرد انطباقي (P 0/01، 0.48 =‌ β) رابطه معنادار وجود دارد. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش بيانگر آن است كه رهبري اخلاقي از طريق اثرگذاري بر انگيزش دروني سبب افزايش عملكرد انطباقي كاركنان مي‌گردد.