تحليل رابطه هوش اخلاقي و رهبري اخلاقي با دلبستگي شغلي: نقش ميانجي‌گر تناسب فرد – سازمان

زمينه: امروزه دانشگاه‌ها مستلزم سبك جديدي از رهبري هستند كه از ديد پيروان، فردي صادق، مورد اعتماد، منصف و با ملاحظه باشد كه بتواند ميزان دلبستگي كاركنان و تناسب بين فرد سازمان را جهت بهره‌وري دانشگاه به ارمغان آورد؛ بنابراين، هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه هوش اخلاقي و رهبري اخلاقي با درگيري شغلي با نقش ميانجي تناسب فردسازمان يگانگي فرد سازمان بوده است. روش: روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش را كليۀ اعضاي هيأت علمي دانشگاه بوعلي سينا به تعداد 391 نفر تشكيل مي‌دهند. براساس فرمول كوكران و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبي، نمونه‌اي به حجم 178 آزمودني مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات، چهار پرسشنامه هوش اخلاقي، رهبري اخلاقي، دلبستگي شغلي و يگانگي فرد - سازمان بود. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج نشان داد از بين مؤلفه‌هاي هوش اخلاقي مؤلفه مسئوليت‌‌پذيري و از بين مؤلفه‌هاي رهبري اخلاقي بعد اعتماد، پيش‌بيني يگانگي فرد سازمان هستند. نتيجه‌گيري: از يافته‌هاي تحقيق مي‌توان نتيجه گرفت كه بين هوش اخلاقي و رهبري اخلاقي با درگيري شغلي با نقش ميانجي يگانگي فردسازمان رابطه معناداري وجود دارد؛ بنابراين براي مؤسسات آموزش عالي و مديران آموزشي مهم است كه براي افزايش دلبستگي سرمايه فكري و توانمندشان و كاهش غيبت و جابه‌جايي آنان به متغيرهاي حياتي هوش اخلاقي و رهبري اخلاقي و يگانگي فردسازمان توجه كنند.