تحليل نقش ميانجي اميد به تحصيل در رابطه بين اخلاق حرفه‌اي تدريس و عملكرد تحصيلي دانشجويان تربيت بدني

زمينه: هدف اين پژوهش تحليل نقش ميانجي اميد به تحصيل در رابطه بين اخلاق حرفه اي تدريس و عملكرد تحصيلي دانشجويان تربيت بدني بود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد رشته تربيت بدني (207 نفر) دانشگاه محقق اردبيلي بود كه با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه‌گيري در دسترس 180 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه اخلاق حرفه اي تدريس، اميد به تحصيل و عملكرد تحصيلي استفاده شد. روايي محتوايي پرسشنامه‌ها مورد تأييد اساتيد صاحب‌نظر قرار گرفته و پايايي آنها به ترتيب 0.88، 0.85، 0.78 به‌دست آمد. روش تجزيه و تحليل داده‌ها ضريب همبستگي پيرسون و روش معادلات ساختاري بود كه در تحليل از نرم افزارهايSPSS 22 و LISREL 8.8 استفاده شد. يافته ها: تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد ارتباط اخلاق حرفه اي تدريس با اميد به تحصيل و عملكرد تحصيلي معني‌دار بوده و به‌ترتيب با بتاي 0.53 و 0.36 اثر مستقيم دارد، همچنين ارتباط اميد به تحصيل با عملكرد تحصيلي معني‌دار بوده و با بتاي 0.47 اثر مستقيم دارد. نقش واسطه‌اي اميد به تحصيل در رابطه اخلاق حرفه‌اي تدريس و عملكرد تحصيلي نيز با بتاي 0.16 معني‌دار بود. نتيجه گيري: بنابراين مي‌توان گفت كه اخلاق حرفه اي تدريس و اميد به تحصيل از متغيرهاي مهم و مرتبط با عملكرد تحصيلي دانشجويان مي‌باشد.