واكاوي معناشناسي در‌زماني واژه «يقين» در قرآن كريم

معناشناسي درزماني به بررسي تغيير و تحولات واژگان در طي زمان مي‌پردازد. يافتن تغيير و تحولات واژگان قرآني در دوران پيشاقرآني و پساقرآني، قرآن پژوهان را در بازخواني معناي اساسي و نسبي ياري مي‌كند. يكي از واژگان محوري قرآن كريم «يقين» است كه در دايره معنايي خدا، انسان‌ و جهان غيب و شهود مطرح است. اين مقاله درصدد است تغييرات يقين را از زبان‌هاي سامي قديم تا پايان عصر عباسي پي‌جويي كند تا به معناي دقيق آن در نظام معنايي قرآن كريم دست يابد. نويسندگان در اين مقاله به اين نتيجه رسيده‌اند كه يقين واژه اي دخيل است كه با ميانجي آرامي از زبان يوناني به زبان‌هاي سامي وارد شده است. اين واژه در فرهنگ زبان‌هاي سامي كاربردي وسيع داشته و بعد از ورود به زبان عربي از يك سو تخصيص معنايي و از سوي ديگر توسعه معنايي پيدا كرده است، سپس با ورود به متن قرآن صبغه ديني يافته و به ابعاد فكري و عقيدتي انسان وارد شده است.