بررسي مقايسه سازگاري زناشويي، همدلي و عاطفه مثبت و منفي زنان بارور و نابارور شهر كرمان

پژوهش حاضر با هدف مقايسه ميزان سازگاري زناشويي، همدلي و عاطفه مثبت و منفي در زنان بارور و نابارور شهر كرمان انجام شد. طرح اين پژوهش علي– مقايسه­اي ميباشد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺷـﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ زنان نابارور و بارور ﺷﻬﺮ كرمان است كه سه سال از زندگي مشترك آنها گذشته باشد. جهت انتخاب نمونه با مراجعه به كلينيك ناباروري با روش نمونه گيري در دسترس 105 زن نابارور و سپس تعداد 105 زن بارور كه از لحاظ مدت ازدواج و سن تقريبا همتا با گروه زنان نابارور بودند، انتخاب گرديد. بر اين اساس نمونه پژوهش عبارت بود از 210 زن كه هر دو گروه به ابزارهاي پژوهش كه پرسش­نامه­هاي سازگاري زناشويي اسپانير (1996)، همدلي تيسي و همكاران (2001) و عاطفه مثبت و منفي واتسون و همكاران (1989) بودند، پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده­ها از روش­هاي آماري نظير ميانگين و انحراف معيار، تحليل واريانس و آزمون t مستقل استفاده شد. نتايج نشان داد بين سازگاري زناشويي دو گروه زنان بارور و نابارور در سطح P<0/01 تفاوت معناداري وجود دارد. زنان بارور نسبت به زنان نابارور از سازگاري زناشويي بيشتري برخوردارند. بين همدلي دو گروه زنان بارور و نابارور هم در سطح P<0/01 تفاوت معناداري ديده مي­شود. زنان بارور نسبت به زنان نا بارور از همدلي بيشتري برخوردارند. همچنين بين عاطفه مثبت و منفي دو گروه زنان بارور و نابارور در سطح P<0/01 تفاوت معناداري وجود دارد. زنان بارور نسبت به زنان نابارور از عاطفه مثبت بيشتر و از عاطفه منفي كمتري برخوردارند.