ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻓﻀﺎﯾﯽ و ﺳﻨﺠﺶ زﻣﺎﻧﯽ ﺷﺎﺧﺺ اﻗﻠﯿﻢ آﺳﺎﯾﺶ ﮔﺮدﺷﮕﺮي اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﯾﺠﺎنﺷﺮﻗﯽ

آب و ﻫﻮا و ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺟﺰاي اﺻﻠﯽ ﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﺮق ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و در ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺤﺚ ﺟﺪﯾﺪي ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻗﻠﯿﻢ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﻮرﯾﺴﻢ ﻣﻄﺮح ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ. اﻗﻠﯿﻢ از دﯾﺪﮔﺎه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﺑﺴﯿﺎر اﻫﻤﯿﺖ دارد و ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﺟﺴﺘﺠﻮي اﻗﻠﯿﻢ ﻣﻄﻠﻮب ﯾﺎ اﻗﻠﯿﻢ آﺳﺎﯾﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در آن ﻓﺮد ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ اﺣﺴﺎس ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽ و ﻋﺪم آﺳﺎﯾﺶ ﺣﺮارﺗﯽ و اﻗﻠﯿﻤﯽ ﻧﺪارد. از اﯾﻨﺮو در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻓﻀﺎﯾﯽ و ﺳﻨﺠﺶ زﻣﺎﻧﯽ ﺷﺎﺧﺺ اﻗﻠﯿﻢ آﺳﺎﯾﺶ ﮔﺮدﺷﮕﺮي اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﯾﺠﺎنﺷﺮﻗﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از GIS، ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، اﺑﺘﺪا آﻣﺎر ﻫﻔﺖ ﭘﺎراﻣﺘﺮ اﻗﻠﯿﻤﯽ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺼﻮرت ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ در 10 اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺳﯿﻨﻮﭘﺘﯿﮏ و ﮐﻠﯿﻤﺎﺗﻮﻟﻮژي داﺧﻞ اﺳﺘﺎن در ﺑﺎزه زﻣﺎﻧﯽ 60 ﺳﺎﻟﻪ )1951-2010 ﻣﯿﻼدي( اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪ و ﺗﺒﺪﯾﻞﻫﺎي ﻻزم ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺪل TCI در دادهﻫﺎ اﻋﻤﺎل ﺷﺪه اﺳﺖ و ﭘﺲ از ﺗﺠﺰﯾﻪ وﺗﺤﻠﯿﻞ و ﭘﺮدازش آنﻫﺎ و ﺗﻬﯿﻪ ﺑﺎﻧﮏ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ، رﺗﺒﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎي CIA،CID را ﺑﺪﺳﺖ آورده، ﻣﻘﺪار ﻋﺪدي TCI را ﺑﻪ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﺑﺮاي ﻣﺎهﻫﺎي ﺳﺎل در ﻧﺮماﻓﺰار TCI calculator ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﻧﻘﺸﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ TCI ﻫﺮ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش درونﯾﺎﺑﯽ )IDW(، در ﻧﺮم اﻓﺰار ARCGIS ﺗﺮﺳﯿﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ زﻣﺎن از ﻧﻈﺮ داراﺑﻮدن ﺷﺮاﯾﻂ اﻗﻠﯿﻢ آﺳﺎﯾﺸﯽ ﺑﺮاي ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﻓﺼﻮل ﺑﻬﺎر و ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن )ﻧﯿﻤﻪ اول ﺳﺎل( ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﺎهﻫﺎي ﻣﯽ، ژوﺋﻦ، ﺟﻮﻻي و اﮔﻮﺳﺖ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ زﻣﺎﻧﯽ اﻗﻠﯿﻢ آﺳﺎﯾﺶ ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. اﯾﻦ درﺣﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎهﻫﺎي ژاﻧﻮﯾﻪ، ﻓﻮرﯾﻪ و دﺳﺎﻣﺒﺮ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎهﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ اﻗﻠﯿﻢ آﺳﺎﯾﺶ ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ