مباني جهان‌شناختي رمزپردازي در حكمت متعاليه صدرايي

رمزپردازي شيوه‌اي براي انتقال معاني است كه در حوزه‌هاي مختلفي مانند حكمت و هنرهاي سنتي كاربرد داشته و در عرصه فرهنگ و تمدن اسلامي نيز داراي سابقه است. سهروردي و عرفا از رمزپردازي به شكل گسترده‌اي استفاده كرده‌اند. از آنجا كه حكمت متعاليه يكي از مهم‌ترين مكاتب حِكمي در حكمت اسلامي است اين مسئله قابل تأمل است كه در حوزه جهان‌شناسي كداميك از مباني اين حكمت با رمزپردازي تناسب داشته و مي‌تواند به عنوان پشتيبان نظري آن قرار گيرد؟ مباني جهان‌شناسي حكمت متعاليه به دليل بهره‌مندي از نگاه وجودي، با مسئله رمزپردازي كاملاً سازگار و متناسب است. از اين ميان مي‌توان به مباني‌اي هم‌چون مثُل افلاطوني، تطابق عوالم، عالم مثال و حركت جوهري اشاره كرد كه هر يك به نحوي مبين رمزپردازي است؛ لذا مباني جهان‌شناسانه حكمت متعاليه چارچوبي را فراهم مي‌نمايند كه بر اساس آن‌ رمزپردازي داراي بنياني عقلاني خواهد بود و همچنين معياري را براي ارزيابي رمزپردازي‌هاي صحيح و عقلاني در اختيار قرار مي‌دهد. در اين مقاله براي دستيابي به مطلوب از روش توصيفي تحليلي استفاده شده است.