مكان يابي پادگان نظامي با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و فرآيند تحليل شبكه اي (ANP) (مطالعه موردي : استان آذربايجان شرقي)

مكان‌يابي، فعاليتي است كه در آن قابليت‌ها و توانايي‌هاي منطقه‌اي خاص از نظر وجود زمين مناسب و كافي و ارتباط آن با كاربري‌هاي ديگر شهري و روستايي براي انتخاب مكاني مناسب براي كاربري مدنظر مورد تجزيه‌وتحليل قرار گيرد. با توجه به اينكه اولين هدف موردنظر دشمن در حمله و تهاجم نظامي به يك كشور، مراكز و استقرارگاه‌هاي نظامي آن مي‌باشد؛ بنابراين رويكرد آمايشي به سامان‌دهي مراكز نظامي يك كشور منجر به اين مسئله مي‌شود كه اين مكان‌ها به‌گونه‌اي استقرار يابند كه حداكثر امنيت و قابليت دفاعي را براي آن كشور فراهم كنند. امروزه اهميت پدافندغيرعامل به‌ويژه مكان‌يابي با رعايت ملاحظات دفاعي پيش از گذشته محسوس است. هدف پژوهش حاضر مكان‌يابي مناسب و بهينه براي پادگان نظامي در استان آذربايجان‌شرقي با رويكرد اقليمي است. ابتدا تمام معيارهاي اقليمي و محيطي در منطقه مورد مطالعه كه در امر مكان‌يابي پادگان دخيل بودند، مشخص شد. روش كار بدين‌صورت بود كه ابتدا با تنظيم پرسشنامه‌اي، نظرات كارشناسان و متخصصان نظامي درباره عوامل مؤثر در مكان‌گزيني پادگان نظامي جمع‌آوري شد؛ از فرآيند تحليل شبكه‌اي (ANP) نسبت به وزن‌دهي لايه‌ها استفاده و سپس سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) براي تلفيق اطلاعات به‌دست‌آمده مورداستفاده قرار گرفت و در پايان (۹) نقطه براي جانمايي پادگان نظامي پيشنهاد شد. نتايج حاصل از پژوهش بيانگر اين مهم است كه در بين عوامل مؤثر در مكان‌يابي پادگان نظامي، عوامل اقليمي بالاترين اهميت را نسبت به ساير عوامل به خود اختصاص داده‌اند.