ارزيابي واكنش ژنوتيپ هاي نخود به آبياري تكميلي در مراغه

به‌منظور بررسي تأثير آبياري تكميلي بر برخي صفات زراعي و عملكرد دانه نخود، آزمايشي در قالب كرت‌هاي خردشده بر پايه بلوك كامل تصادفي به مدت سه سال زراعي (92-1389) در ايستگاه تحقيقات كشاورزي ديم مراغه انجام شد. تيمارهاي آبياري شامل آبياري در زمان كاشت، آبياري در زمان‌هاي كاشت و گل‌دهي، آبياري در زمان‌هاي كاشت، گل‌دهي و پُرشدن غلاف‌ها به‌عنوان كرت‌هاي اصلي و چهار ژنوتيپ نخود (آزاد، آرمان، ILC482 و يك توده بومي از منطقه وان تركيه) به‌عنوان كرت‌هاي فرعي درنظرگرفته شدند. نتايج تجزيه مركب نشان داد كه اثر سال بر تمام صفات مورد مطالعه (تاريخ گل‌دهي، تاريخ رسيدن، دوره پُرشدن غلاف، ارتفاع بوته، وزن100دانه، عملكرد زيست‌توده و دانه، شاخص برداشت و شاخص باردهي) از نظر آماري معني‌دار بود. اثر زمان آبياري به‌جُز وزن100دانه، شاخص برداشت و شاخص باردهي بر تمام صفات معني‌دار بود. بين ژنوتيپ‌هاي آزمايشي از نظر ارتفاع بوته، وزن100دانه، عملكرد (زيست‌توده و دانه)، شاخص برداشت و شاخص باردهي تفاوت معني‌داري وجود داشت. برهمكنش سال در ژنوتيپ به‌جُز ارتفاع بوته، زيست‌توده، شاخص برداشت و شاخص باردهي بر كليه صفات مورد بررسي معني‌دار بود. برهمكنش زمان آبياري در ژنوتيپ بر عملكرد (زيست‌توده و دانه) معني‌دار بود. بيشترين عملكرد دانه (1064‌كيلوگرم در هكتار) متعلق به تيمار سه نوبت آبياري بود. در بين ژنوتيپ‌هاي آزمايشي بيشترين عملكرد دانه (939‌كيلوگرم در هكتار) متعلق به ژنوتيپ ILC482 بود. جمع‌بندي نتايج نشان داد كه استفاده از آبياري تكميلي در كشت بهاره نخود موجب بهبود اغلب صفات و عملكرد دانه مي‌گردد.