پيامدهاي واردات مواد ژنتيكي با در ‌‌نظر گرفتن اثر متقابل ژنوتيپ و محيط و فاصله جايگزيني در گاو شيري

هدف اين مطالعه، بررسي نقش اثر متقابل ژنوتيپ و محيط (G×E) و فاصله نسل در پيشرفت‌ ژنتيكي حاصل از واردات مواد ژنتيكي گاو شيري در يك كشور فاقد برنامه اصلاح‌ نژادي پيشرفته بود. به منظور شبيه‌سازي G×E از تغيير آثار جانشيني آلل‌ها استفاده ‌شد. سه سطح 100 (شاهد)، 75 و 50 درصد هم‌پوشاني آثار جايگاه هاي كنترل كننده صفات كمّي (QTL‌) در نرهاي وارداتي در سطوح وراثت‌پذيري 0.1، 0.3 و 0.5 و سه سناريوي جايگزيني پيوسته، جايگزيني با فاصله يك نسل و با فاصله دو نسل مواد ژنتيكي خارجي در نظر گرفته شد. علاوه بر آن، اثر كاهش صحت پيش‌بيني ژنومي در صفات با وراثت‌پذيري پايين مورد مطالعه قرار گرفت. عملكرد دختران گاوهاي نر در جمعيت محلي در سناريوي شاهد نشان داد كه راهبردهاي مبتني بر واردات بر راهبردهاي جمعيت محلي برتري دارد. همبستگي ژنتيكي ايجاد ‌شده براي هم‌پوشاني 75 و 50 درصدي آثار QTLها به ترتيب 0.7 و 0.5 بود. با كاهش همبستگي ژنتيكي اگر چه در طول زمان روند پاسخ ژنتيكي افزايش يافت، اما به اندازه جمعيت مبدا نبود. بيشترين ميزان پيشرفت ژنتيكي (2.56) براي وراثت‌پذيري 0.5 در جايگزيني پيوسته و عدم وجود G×E مشاهده شد. كاهش صحت پيش‌بيني، G×E را تشديد كرد. به طور كلي فقط با واردات مواد ژنتيكي از جمعيت‌ مبدا با ميانگين ژنتيكي بالاتر و همچنين در نظر گرفتن G×E در صفات مختلف، مي‌توان ميزان بيشتري از انتقال پيشرفت ‌ژنتيكي به جمعيت محلي را به دست آورد.