مقايسه عملكرد توليدمثلي كبك‌هاي چوكار (Alectoris chukar) در پي جفت گيري طبيعي و تلقيح مصنوعي

اين پژوهش با هدف مطالعه كارآيي تلقيح مصنوعي در كبك هاي چوكار و مقايسه آن با جفت گيري طبيعي انجام شد. نود و شش قطعه كبك ماده به شيوه تصادفي به يكي از دو تيمار تلقيح مصنوعي و جفت گيري طبيعي اختصاص داده شدند. هر تيمار داراي چهار تكرار و هر تكرار داراي 12 قطعه كبك بود. علاوه بر كبك هاي ماده، 144 قطعه كبك نر به شيوه تصادفي گزينش شدند كه 48 قطعه از آن به كبك هاي ماده در تيمار جفت گيري طبيعي و 96 قطعه ديگر به كبك هاي ماده در تيمار تلقيح مصنوعي اختصاص داده شدند. هر كدام از كبك هاي ماده در تيمار جفت گيري طبيعي به همراه يك كبك نر درون قفس قرار داده شدند، در حالي كه كبك هاي ماده در تيمار تلقيح مصنوعي با مني بدست آمده از 96 قطعه كبك نر تلقيح شدند. در مدت ده روز جمع آوري تخم ها، به ترتيب 184 و 188 عدد تخم قابل جوجه كشي براي هر يك از تيمارها جمع آوري و جوجه كشي شد. تلقيح مصنوعي در مقايسه با جفت گيري طبيعي اثري بر نرخ باروري (88.8 در برابر 91.3 درصد)، جوجه درآوري كل (53.2 در برابر 58.1 درصد) و جوجه درآوري تخم هاي بارور (59.9 در برابر 63.7 درصد) نداشت (0.05 lt; P). بيشترين نرخ مرگ و مير روياني در هر دو تيمار جفت گيري طبيعي (32.1 درصد) و تلقيح مصنوعي (31.7 درصد) در روزهاي آغازين جوجه كشي مشاهده شد، اما تفاوت آماري معني داري در هيچ يك از گامه هاي مرگ و مير روياني بين دو تيمار وجود نداشت. به طور كلي، يافته ها نشان دادند كه عملكرد تلقيح مصنوعي در كبك هاي چوكار قابل مقايسه با جفت گيري طبيعي بود.