كاركرد رسانه‌هاي اجتماعي در مديريت بحران زلزله احتمالي شهر تهران

زمينه و هدف: رسانه ها در مهار و مديريت بحران نقش قابل توجهي دارند. رسانه هاي اجتماعي باوجود نوين بودن و عمر اندكشان نسبت به رسانه هاي جمعي؛ جايگاه مهمي در مديريت بحران ها ازجمله بحران هاي طبيعي پيدا كرده اند. حضور پررنگ و گسترده اين رسانه ها در ايران، موج فزاينده كاربرانشان در شهر تهران و همچنين نقش چشم گير آن ها در مديريت بحران علتي شد تا در مقاله حاضر اقدام به شناسايي كاركرد رسانه هاي اجتماعي در مديريت بحران زلزله احتمالي شهر تهران نماييم. روش: روش انجام پژوهش، نظريه مبنايي و جامعه مورد بررسي مديران و خبرگان دو حوزه بحران و رسانه هاي اجتماعي بوده و ده نفر از اين جامعه به روش نمونه گيري نظري انتخاب شدند. جمع آوري داده ها به روش مصاحبه عميق و ابزار تحليل كدگذاري كيفي در سه مرحله باز، محوري و نظري بوده است. يافته: در اين تحقيق سه دسته يافته كلي مربوط به نقش رسانه هاي اجتماعي در مديريت زلزله احتمالي شهر تهران شناسايي شد. اولين دسته، كاركردهاي رسانه هاي اجتماعي در بحران است، كه شامل 5 كاركرد »آموزش و آگاهي بخشي «، »اطلاع يابي و اطلاع رساني «، »هدايت و رهبري «، »همبستگي و انسجام بخشي « و »رصد و پايش اطلاعات « است. پس ازآن الزامات مديريتي در به كارگيري رسانه هاي اجتماعي در بحران احصا شد كه شامل 5 الزام كليدي »بهبود زيرساخت هاي ارتباطي «، »برنامه ريزي هدفمند «، »اعتمادسازي «، »نيازيابي، نيازسنجي و پاسخگويي «، »امداد و نجات « بود. در آخر نيز چالش هاي مديريتي و رسانه هاي اجتماعي در زمينه استفاده از اين رسانه ها تحت عنوان چالش ساختاري حاكميت، چالش امنيت، چالش مديريت فضا و كنترل افكار عمومي و چالش گمنامي كاربران تعيين و مدل پارادايمي تحقيق ترسيم شد. نتايج: بر اساس يافته هاي اين مقاله چالش هاي مديريتي در سطح كلان كشوري، بسترهاي ارتباطي و شرايط فعلي رسانه هاي اجتماعي در ايران، استفاده وسيع از رسانه هاي اجتماعي در مديريت بحران زلزله احتمالي شهر تهران در شرايط كنوني در ابعاد وسيع با دشواري هاي جدي مواجهه است.