تأثير معنادرماني گروهي بر فرسودگي شغلي پرستاران بخش‌هاي ويژه

مقدمه: پرستاران يكي از اجزاي مهم در سيستم سلامت جامعه مي باشند كه مشكلات جسمي و روحي آنها به طور مستقيم بر كيفيت خدمات ارايه شده به بيماران تأثير مي گذارد. معنادرماني، مي تواند راه و روشي جديد جهت وارد كردن هدفمندي و معناجويي به زندگي و كار به حساب آيد. تحقيق حاضر با هدف تعيين تأثير معنا درماني گروهي بر فرسودگي شغلي پرستاران بخش هاي ويژه انجام شد. روش كار: اين پژوهش يك مطالعه از نوع نيمه تجربي با دو گروه مي باشد كه بر روي 40 نفر از پرستاران شاغل در بخش هاي CCU - ICUPICUNICU بيمارستان اميرالمومنين علي (ع) شهرستان زابل در سال1397 كه سطح بالاتري از فرسودگي شغلي را داشتند، انجام شد. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش پرسشنامه دو قسمتي، كه بخش اول مربوط به پرسشنامه اطلاعات جمعيت‌ شناختي و بخش دوم پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاچ بود. قبل از مداخله هر دو گروه پرسشنامه‌ها را تكميل نمودند و سپس براي گروه آزمون 5 جلسه يك ساعته معنادرماني هر هفته2 جلسه انجام گرديد و مجددا پرسشنامه‌ها توسط دوگروه پس از 20 روز تكميل گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نسخه 22 نرم افزار SPSS و آزمون هاي تي تست و كاي اسكوئر استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه ميانگين نمرات شدت فرسودگي شغلي درگروه آزمون و كنترل قبل از مداخله معنادرماني به ترتيب 69.55 و 77.10 بود كه پس از مداخله در گروه ازمون ميانگين شدت فرسودگي شغلي به 52.5 كاهش يافت. ولي در ميانگين گروه كنترل پس از مداخله تفاوت معني داري مشاهده نگرديد، همچنين در سه حيطه ي خستگي عاطفي، مسخ شخصيت و درگيري شغلي در گروه آزمون پس از معنادرماني تفاوت معني داري وجود دارد(P 0/05)، كه نشان دهنده ي تاثيرگذاري معنادرماني مي باشد. متغير جمعيت‌شناختي تاثيري بر فرسودگي شغلي نمي گذارد (P 0/05). نتيجه گيري: نتايج پزوهش حاضر نشان مي دهد كه معنا درماني مي تواند به صورت معني داري باعث كاهش شدت و ميزان فرسودگي شغلي در پرستاران بخش هاي ويژه شود. لذا بنظر مي رسد مي توان از اين نوع روان درماني براي كاهش فرسودگي شغلي در مشاغل حساس و اضطراب زا استفاده كرد