تاثير آموزش گروهي مهارت‌هاي سازگاري برعزت نفس و كيفيت زندگي مبتلايان به مثانه نوروژنيك

مقدمه: مشكلات جسماني و رواني مبتلايان به مثانه نوروژنيك كه از سونداژ متناوب استفاده مي كنند، در همه ابعاد زندگي آنها تاثيرگذار است؛ به نحوي كه افت كيفيت زندگي و عزت نفس بيماران را به دنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش گروهي مهارت هاي سازگاري بر عزت نفس و كيفيت زندگي مبتلايان به مثانه نوروژنيك انجام شد. روش كار: روش اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه پژوهش بيماران زن مبتلا به اختلال مثانه نوروژنيك مراجعه كننده به بيمارستان خورشيد اصفهان در سال 1398 بودند كه از ميان آنها 60 نفر از زنان مبتلا به مثانه نوروژنيك واجد معيارهاي ورود به مطالعه با روش نمونه گيري مستمر انتخاب و با تخصيص تصادفي بر اساس ماه مراجعه بيمار در دو گروه مساوري جايگزين شدند( هر گروه 30 نفر). گروه مداخله 8 جلسه 2 ساعته آموزش مهارت هاي سازگاري را توسط دو پژوهشگر روانپرستار و پرستار شاغل در بخش ارولوژي دريافت كرد و گروه كنترل آموزشهاي روتين بخش را ديدند. ابزارهاي پژوهش، پرسشنامه هاي مشخصات فردي، عزت نفس آيزنگ و كيفيت زندگي زنان مبتلا به بي اختياري ادرار كلر بودند. داده ها با آزمونهاي توصيفي( ميانگين و انحراف معيار) و تحليلي( تي زوجي و مستقل، كاي اسكوئر، من ويتني) در نرم افزار SPSS نسخه 18 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه در مرحله پيش آزمون بين گروه هاي مداخله و كنترل از نظر عزت نفس و كيفيت زندگي تفاوت معني داري وجود نداشت(P 0/05) . اما در مرحله پس آزمون بين گروه ها از نظر هر دو متغير، تفاوت معني دار وجود داشت (P 0/001). اما ميانگين نمرات عزت نفس و كيفيت زندگي در گروه كنترل در دو مرحله تفاوت معنادار وجود نداشت(P 0/05) . به عبارت ديگر، آموزش مهارت هاي سازگاري باعث افزايش عزت نفس و كيفيت زندگي مبتلايان به مثانه نوروژنيك شد (P 0/001) . تتيجه گيري: نتيجه حاكي از اثر بخشي آموزش مهارت هاي سازگاري بر كيفيت زندگي و عزت نفس مبتلايان به مثانه نوروژنيك بود. بنابراين پيشنهاد مي گردد كه از اين روش دركنار ساير روش هاي درماني براي بهبود مشكلات روانشناختي اين بيماران استفاده شود.