اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر دشواري در تنظيم هيجان و رفتارهاي خودآسيب‌رسان افراد با اختلال شخصيت مرزي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر دشواري در تنظيم هيجان و رفتارهاي خودآسيب رسان افراد با اختلال شخصيت مرزي انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه ي دانشجويان دانشگاه آزاد شيراز در سال 1397بود. نمونه گيري اين پژوهش به صورت در دسترس انجام شد. ابتدا افراد مبتلا به شخصيت مرزي شناسايي و از بين آنها 30 نفر به صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش 15 نفر و گروه كنترل 15 نفر گمارده شدند. برنامه درماني با رويكرد پذيرش و تعهد در طي 8 جلسه به مدت 90 دقيقه (هفته‌اي 2 جلسه) به صورت گروهي بر روي گروه آزمايش انجام شد؛ گروه كنترل به مدت دو ماه در ليست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي دشواري در تنظيم هيجان گراتز و روئمر (2004) و آسيب به خود سانسون و همكاران (1998) و مقياس شخصيت مرزي كلاريج و بروكس (2001) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به‌منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه‌هاي آزمايش و گروه كنترل در متغيرهاي دشواري در تنظيم هيجان و رفتارهاي خود آسيب رسان، تفاوت معناداري وجود دارد. در مجموع مي توان گفت كه، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش دشواري در تنظيم هيجان و رفتارهاي خود آسيب رسان افراد با اختلال شخصيت مرزي تأثير دارد.