تحليل كيفي عوامل روان‌شناختي مؤثر در تأخير پيشروي بيماري مولتيپل اسكلروزيس

هدف از پژوهش حاضر، بررسي كيفي عوامل روان شناختي مؤثر در تأخير پيشروي مسير بيماري مولتيپل اسكلروزيس بود. مطالعه حاضر از لحاظ روش، يك پژوهش كيفي با رويكرد تحليل محتوا بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس در مرحله پيشرونده ثانويه مراجعه كننده به كلينيك MS بيمارستان سينا بود كه با تأخير وارد مرحله پيشرونده شده بودند. نمونه گيري در ابتدا به صورت هدفمند انجام شد و سپس به شكل نظري ادامه يافت و نمونه نهايي پس از اشباع نظري به 13 نفر رسيد. مصاحبه بدون ساختار و مصاحبه نيمه ساختاريافته با سؤال هاي باز به عنوان شيوه جمع آوري اطلاعات انتخاب شد. تحليل داده ها، از طريق كدگذاري مصاحبه ها و تحليل محتواي كيفي صورت پذيرفت. تجزيه و تحليل داده ها منجر به توليد درون مايه اصلي سازوكارهاي ياري سان گرديد كه شامل سه مقوله اصلي سبك مقابله اي كارآمد، حمايت اجتماعي ادراك شده و سرسختي و تاب آوري و هفت زيرمقوله بود. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه برخي عوامل روان شناختي در مسير بيماري مولتيپل اسكلروزيس مي توانند نقش محافظتي و ياري رسان را براي افراد مبتلا ايفا كنند و ورود اجتناب ناپذير به مرحله پيشرونده ثانويه را به تعويق بيندازند، از سرعت پيشروي بيماري بكاهند و از وقوع حمله هاي مكرر جلوگيري نمايند.