اثربخشي آموزش مديريت خشم بر كاهش سطح پرخاشگري و كورتيزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجف‌آباد

مقدمه: ﺧﺸــﻢ  و پرخاشگري در ﻫﻤﻪ فرهنگ‌ها دﯾﺪه  مي‌شود و از شايع‌ترين ﻣﺸﮑﻼت رﻓﺘﺎري ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮان ﺷﺪه و ﺑﻬﺪاﺷـﺖ رواﻧـﯽ ﺟﺎﻣﻌـﻪ را ﻣﺨﺘﻞ مي‌كنند. اين پژوهش با هدف تعيين ميزان اثربخشي آموزش مديريت خشم بر كاهش سطح پرخاشگري و كورتيزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجف‌آباد در سال 1396 انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل و آزمون بود. آزمودني‌ها شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر دبيرستاني شهر نجف‌آباد بودند كه نمره بالايي در پرسشنامه پرخاشگري  Spielbergerكسب كرده بودند و به‌ طور تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل (15 نفر در هر گروه) جايگزين شدند، ابتدا از هر دو گروه آزمون سطح كورتيزول به عمل آمد و سپس هشت جلسه (هفته‌اي دو جلسه به مدت چهار هفته) آموزش مهارت مديريت خشم براي گروه آزمون برگزار شد. پس از اتمام جلسات آموزشي، بار ديگر هر دو گروه مورد آزمايش قرار گرفتند و پرسشنامه خشم اسپيلبرگر را تكميل كردند. جهت تحليل داده‌ها از روش تحليل كوواريانس تك متغيره استفاده شد.   يافته‌ها: بين ميانگين نمره‌هاي پس‌آزمون گروه آزمون و كنترل تفاوت معني‌داري و جود داشت و آموزش مديريت خشم بر كاهش سطح پرخاشگري و كورتيزول گروه آزمون در سطح معني‌داري P 0/05 مؤثر بود. نتيجه‌گيري: مي‌توان آموزش مديريت خشم را به عنوان ابزاري حمايتي و مؤثر جهت كاهش پرخاشگري به شمار آورد و از آن به ‌ويژه براي نوجوانان پرخاشگر سود جست.