اثربخشي روان‌درماني مثبت نگر بر كيفيت زندگي در زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي

مقدمه: كيفيت زندگي كاهش يافته از عواملي است كه مي‍تواند منجر به خيانت زناشويي شود. روان درماني مثبت‍نگر رويكرد جديدي است كه امكان استفاده از آن در جمعيت باليني و غيرباليني بررسي گرديده است. لذا، اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي روان درماني مثبت‍نگر بر كيفيت زندگي در زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي انجام شد. مواد و روش‍ها: اين پژوهش نيمه تجربي بود و جامعه آماري آن دربرگيرنده كليه زنان آسيب‍ديده از خيانت شهر تبريز در سال 1398 بود كه از سوي دادگستري استان به مراكز مشاوره بهزيستي جهت دريافت مشاوره ارجاع داده شده بودند .تعداد 30 نفر از آنها با روش نمونه‍گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي ساده در گروه‍هاي آزمايش و گواه (15 نفر در هر گروه) جايگزين شدند. هر دو گروه فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي را به عنوان پيش‍آزمون و پس‍آزمون تكميل كردند.‌ هشت جلسه روان درماني مثبت‍نگر گروهي (هفته‌اي دو جلسه به مدت 4 هفته) در گروه آزمايش اعمال شد. گروه گواه مداخله‍اي دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيره و تك‍متغيره تحليل شدند. يافته ها: بين روان درماني مثبت‍نگر و گروه گواه از نظر سلامت جسمي (p=0.001, F2=0.60)، سلامت رواني (p=0.001, F2=0.79)، روابط اجتماعي (p=0.001, F2=0.82), سلامت محيط (p=0.001, F2=0.80) و كيفيت زندگي و سلامت عمومي (p=0.001, F2=0.71) از مرحله پيش ‍آزمون به پس ‍آزمون تفاوت معني داري وجود داشت.   نتيجه گ يري: آموزش روان درماني مثبت‍نگر به عنوان يك روش مداخله‍اي موثر در ارتقاي كيفيت زندگي زنان آسيب‍ديده از خيانت توصيه مي‍شود.