تحول مفهوم قدرت در سياست منطقه‌اي ايران در دولت يازدهم: خوانشي بر واكنش عربستان به آن

تغيير معادلات قدرت در سطح جهاني بر تغيير ماهيت سياست خارجي ايران در منطقه خاورميانه، تأثيري بسزا داشته و در سال‌هاي بعد از 2013 و در نتيجه انتخاب حسن روحاني به عنوان رئيس جمهور ايران، قدرت نرم به طور رسمي در دستور كار تهران قرار گرفت، اما اين امر، در سطح منطقه‌اي با واكنش قدرت‌هاي منطقه و به طور خاص عربستان سعودي روبرو شد. در همين راستا، مسأله قابل‌طرح در مقاله حاضر اين است كه «به‌كارگيري قدرت نرم در سياست منطقه‌اي ايران در دوران رياست جمهوري حسن روحاني در قالب چه مؤلفه‌هايي طرح و واكنش‌هاي عربستان به عنوان مهم‌ترين رقيب منطقه‌اي ايران به اين تحول مفهومي قدرت ايران چه بوده است؟» عربستان سعودي در ابتداي امر در برابر قدرت نرم دولت روحاني رويكردي مثبت نشان داد، اما به قدرت رسيدن دونالد ترامپ در آمريكا از يك سو و بحث آتش‌زدن سفارت اين كشور در تهران به عواملي براي تقابل همه‌جانبه اين كشور با سياست خارجي دولت روحاني در منطقه تبديل شد. در نتيجه شاهد هستيم كه عربستان مجموعه‌اي همراه با فشارهاي ترامپ عليه ايران، تقابل نيابتي با ايران در يمن، سوريه، عراق و بحرين و نيز تلاش براي ايجاد ائتلاف «ناتو عربي» را براي تضعيف قدرت نرم دولت روحاني به كار گرفته است.