اثرات عصاره جلبك Padina australis بر فساد اكسايشي چربي در ماهي هامور معمولي طي نگهداري در يخچال

سابقه و هدف: اخيراً استفاده از آنتي اكسيدان هاي سنتزي به دليل دارا بودن تركيبات شيميايي و سمّي محدود شده است، بنابراين استفاده از تركيبات طبيعي از جمله جلبك هاي دريايي به عنوان جايگزين تركيبات سنتزي اهميت ويژه اي در نگهداري محصولات شيلاتي دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثرات عصاره جلبك Padina australis بر كنترل فساد اكسايشي عضله ماهي هامور معمولي طي نگهداري در يخچال انجام شد.مواد و روش‌ها: عصارهگيري از جلبك با استفاده از متانول انجام شد. ماهيان در 4 سطح مختلف عصاره شامل سطح صفر (شاهد)، 150، 300 و 600 ميلي گرم در ليتر غوطه ور شده و بلافاصله در داخل كيسه هاي پلي اتيلني در يخچال به مدت 12 روز نگهداري شدند. نمونه برداري در روزهاي صفر، 3، 6، 9 و 12 به منظور سنجش شاخص هاي فساد اكسايشي چربي انجام شد. يافته‌ها‌: نتايج نشان داد كه مقدار عدد پراكسيد، تيوباربيتوريك اسيد، آنيزيدين و عدد توتوكوس در سطح 300 و 600 ميلي گرم در ليتر عصاره جلبك نسبت به تيمار شاهد از روز نهم كاهش معني داري داشت (P 0/05). شاخص پيوندهاي دوگانه مزدوج در تيمارها و روزهاي مختلف بدون تفاوت معني دار بود (P 0/05). مقدار اسيدهاي چرب آزاد فقط در تيمار 600 ميلي گرم در ليتر نسبت به تيمار شاهد كاهش معني داري داشت (P 0/05). نتيجه گيري: عصاره جلبك پادينا در غلظت 600 ميلي گرم در ليتر اثر ضداكسايشي بيشتري داشته و در اين غلظت شاخص هاي فساد اكسيداتيو تا پايان دوره نگهداري در محدوده استاندارد بوده اند، بنابراين مي توان از آن به عنوان جايگزين تركيبات سنتزي در مواد غذايي استفاده نمود.