ارتباط برخي دريافت‌هاي غذايي، شاخص‌هاي تن‌سنجي و مقاومت به انسولين با بيان نسبي ژن P53 در بافت چربي زيرجلدي و احشايي افراد چاق و غيرچاق

سابقه و هدف: P53 يكي از ژن‌هاي دخيل در كنترل وزن است. اين مطالعه به بررسي رابطه بين بيان نسبي ژن P53 با برخي دريافت‌هاي غذايي، شاخص‌هاي تن سنجي و مقاومت به انسولين پرداخت. مواد و روش‌ها: نمونه بافت چربي احشايي (VAT) و زير جلدي (SAT) از 151 فرد با ميانگين سني تقريباً 40 سال كه تحت جراحي هاي شكمي انتخابي بودند، اخذ شد. شركت كنندگان مطابق با شاخص توده بدني BMI (Body mass index) به عنوان چاق (Kg/m230 BMI ) و غير چاق (Kg/m230 18.5BMI=) طبقه بندي شدند. ميزان بيان نسبي P53 mRNA در VAT و SAT با استفاده از RealTime PCR تعيين شد. قبل از جراحي، اطلاعات مربوط به دريافت غذايي، BMI، دور كمر و باسن و مقاومت به انسولين جمع‌آوري شد. يافته‌ها‌: مقدار بيان نسبي ژن P53در VAT افراد چاق نسبت به افراد غير چاق بالاتر بود (0.008=P). در SAT افراد چاق بيان نسبي ژن P53 با وزن (0.018‌‌=P؛ 0.909 =β) و همچنين با BMI (β =0/262،P 0/012) ارتباط مثبتي را نشان داد. در گروه چاق، بين دريافت انرژي و بيان نسبي ژن P53 در VAT (0.020‌‌=P ؛3.230= β) وSAT (0.014‌‌P=؛ 3.336 =β) ارتباطي مثبت، مشاهده شد. نتيجه گيري: اين يافته ها احتمالاً مي توانند اشاره كننده به اين مطلب باشند كه وزن، BMI و دريافت كالري بالاتر مي توانند در ايجاد شرايط استرس زا موثر باشند؛ ممكن است بتوانند با القاي بيان نسبي ژن P53 ارتباط داشته باشند.